Με αφορμή το ντοκιμαντέρ μου, Μνήμη με ουρά, ηχογράφησα* για το CHARACTERS κάποιες σκέψεις σχετικά με την εμπειρία της καταγραφής αλλά και την ίδια την ιδέα της αφήγησης: Τη σημαντικότητα της προφορικής ιστορίας σε σχέση με τη συλλογική μνήμη. Η ταινία μου άλλωστε βασίζεται στις μοναδικές ιδιότητες της αφήγησης.

ΑΚΟΥΣΤΕ
 

*Ηχογράφησα αυτό το απόσπασμα, σε καραντίνα στο σπίτι μου, νοσώντας από COVID 19. 

** Ο Λέανδρος Σπαρτιώτης γεννήθηκε το 1931 στην Πρέβεζα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια μεταξύ Πρέβεζας και Αμφιλοχίας. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη σκηνογραφία και τη ξυλογλυπτική. Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και τη διακόσμηση. Έχει υπογράψει έργα και παρεμβάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κατοικίες και δημόσιους χώρους. Τα ζωγραφικά έργα του είναι κυρίως τοπία, μνημεία και εικόνες εμπνευσμένες από την Πρέβεζα και τον Αμβρακικό Κόλπο, επηρεασμένος από τους ακουαρελίστες ζωγράφους της Κερκυραϊκής σχολής. Δουλεύει με ιδιαίτερη κλίση στην υδατογραφία (ακουαρέλα), λάδι και παστέλ. Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Από το 2010 ζει και δημιουργεί στη γενέτειρά του. 

Φωτογραφία : Νατάσα Πανταζοπούλου
Μουσική: Pixabay, "Cinematic atmosphere score 2"