Δεν είναι λίγες οι φορές που περπατώντας σε κάποια ερημιά της ορεινής Κρήτης θα συναντήσεις επισκέπτες από τη Νορβηγία, τη Φιλανδία, τη Γαλλία , τη Ρωσία το Ισραήλ και από τόσες μα τόσες άλλες χώρες που θα σου ζητήσουν ευγενικά βοήθεια ή και πληροφορίες. Ίσως η ανάγκη να ανοίξουν συζήτηση δεν προέρχεται τόσο από την επιθυμία τους να επιβεβαιώσουν τη σωστή τους πορεία όσο από το γεγονός ότι συναντούν απρόσμενα κάποιον και δεν θα ήθελαν αυτό το γεγονός να το προσπεράσουν με τους κανόνες της απρόσωπης πόλης που κανείς δεν μιλάει σε κανένα αν δεν τον γνωρίζει.
Λόγω της διαφορετικότητας της Κρητικής ενδοχώρας από τα πολυσύχναστα παράλια της βόρειας κυρίως ακτογραμμής, η έκπληξη τους είναι εμφανής στο οτιδήποτε αντικρύζουν. Αν τύχει για παράδειγμα κάποιο κοπάδι να περάσει από μπροστά τους, οι περισσότεροι θα το αντιμετωπίσουν με θαυμασμό και δεν είναι λίγες φορές που οι φωτογραφικές μηχανές θα μετρήσουν πολλά κλικ…
Δεν είναι λίγες οι φορές που θα ρωτήσουν για κάποιο δέντρο ή για τους καρπούς του. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας αρκούν λίγα δευτερόλεπτα και μια εικόνα από μια καστανιά (την εποχή της καρποφορίας της) για να τους λυθεί κάθε απορία για τούτο το δέντρο που η αλήθεια είναι δεν περίμεναν να συναντήσουν στη Κρήτη.
Αμέτρητες είναι οι φορές που οι κάτοικοι των ορεινών χωριών θα τους προσφέρουν απλόχερα καρπούς της Κρητικής γης…
Πόσες και πόσες φορές, το βλέμμα τους δεν χάνεται στα Λευκά Όρη, λες και έχουν κατι τραβηκτικό τούτα τα βουνά. Σίγουρα έχουν. Και πώς να μην έχουν αφού αν μπορούσαν να μιλήσουν θα ξεδίπλωναν κάθε λεπτομέρεια της εξέλιξης τούτου του θαυμάσιου τόπου.
Μιλώντας για τα βουνά του νησιού η συζήτηση δεν είναι δύσκολο να αγγίξει το Χειμώνα. Όταν τους λες ότι ο Χειμώνας προσδίδει στη Κρήτη μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες πινελιές στον πολύχρωμο και πολυδιάστατο “καμβά” του νησιού, για κάποιον λόγο δεν διαφωνούν…
Είναι παράξενος ο Χειμώνας στη Κρήτη. Και πώς να μην είναι όταν από τις χιονισμένες βουνοκορφές αντικρύζεις θάλασσα; Τα χιονισμένα κλαδιά καταφέρνουν με τη βοήθεια του αέρα να μετατοπίσουν το χιόνι από κάτω τους λες και τίποτα δεν είναι αφημένο στη τύχη του…
Κάπως έτσι με εικόνες από καλοκαίρια και χειμώνες, με παραλίες και βουνοκορφές, με δέντρα τροπικά και ορεινά, με χρώματα και αρώματα από τη Κρήτη αλλά και από τους δικούς τους τόπους που μπορεί να βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά η συζήτηση θα διακοπεί απότομα όπως απότομα ξεκίνησε… Εκείνοι, οι ξένοι διαβάτες, θα συνεχίσουν τη βόλτα τους και εμείς θα συνεχίσουμε κάποια από τις δουλειές της καθημερινότητας μας…
