Δεν θέλω να προτείνω καμιά ηθική,
αλλά σε αυτούς που το κάνουν,
δίνω τούτη τη συμβουλή:
Αν θέλετε να αφαιρέσετε από τα καλύτερα πράγματα
και από τις καλύτερες καταστάσεις
κάθε τιμή και κάθε αξία,
τότε συνεχίστε να μιλάτε γι’αυτά όπως κάνετε μέχρι τώρα!
Βάλτε τα στην κορυφή της ηθικής σας και μιλάτε από το πρωί ως το βράδυ
για την ευτυχία της αρετής,
για την γαλήνη της ψυχής,
για τη δικαιοσύνη και την εμμενή ανταμοιβή.
Με τη φόρα που ‘χετε πάρει,
όλα αυτά τα πράγματα θα κερδίσουν στο τέλος δημοτικότητα και την οχλοβοή των δρόμων,
την ίδια στιγμή όμως όλο τους το χρυσάφι θα εξαντληθεί και,
ακόμη περισσότερο,
όλο το χρυσάφι που ήταν μέσα τους θα μετατραπεί σε μολύβι.
Στ’αλήθεια είστε μάστορες στην αντίθετη τέχνη της αλχημείας:
στην μείωση της αξίας αυτού που έχει την μεγαλύτερη αξία.
Γιατί δεν δοκιμάζετε και μια άλλη συνταγή, ώστε να μην πετύχετε,
όπως κάνατε μέχρι τώρα,
το αντίθετο αυτού που επιδιώκατε;
Αρνηθείτε αυτά τα καλά πράγματα,
απαλλάξτε τα από τις επευφημίες του όχλου και από την εύκολη κυκλοφορία,
κάντε τα εκ νέου κρυμμένα μυστικά μοναχικών ψυχών,
πείτε ότι η ηθική είναι των πραγμάτων το μόνο είδος ανθρώπων που μετράει:
εννοώ τους ηρωϊκούς.
Για να γίνει όμως αυτό
πρέπει να υπάρχει κάτι που να εμπνέει φόβο και όχι,
όπως συνέβαινε μέχρι τώρα,
αηδία!
Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε για την ηθική
κάτι ανάλογο μ’αυτό που είπε ο Μάιστερ Εκχαρντ:
Παρακαλώ τον Θεό να με απαλλάξει από τον Θεό.
Απόσπασμα από την Χαρούμενη Γνώση, Φ. ΝΙΤΣΕ
