Search
Close this search box.

Η αλλοίωση της ιστορίας

7
1630

Τι έγινε όταν είπατε ένα ανέκδοτο και το κοινό σας δεν σας πρόσεχε;
Τι συμβαίνει όταν ένας manager προσπαθεί να υλοποιήσει μία δράση αλλά πρώτα πρέπει να πείσει συναδέλφους που δεν έχουν την σχετική τεχνογνωσία;
Γιατί οι πολιτικοί και τα μμε προκαλούν, αναδεικνύοντας ανόητες ιστορίες στις οποίες ο κόσμος αντιδρά με πάθος, διακινδυνεύοντας την δημοφιλία και την σοβαρότητα τους;

Στα μέσα του εικοστού αιώνα κυριαρχούσαν στην γλωσσολογία οι θεωρίες του Νόαμ Τσομγκυ, ο οποίος έβλεπε τη γλώσσα στην πιο τέλεια και ιδανική κατάσταση – άπταιστες απόλυτα, ορθές γραμματικά προτάσεις που εκφέρονται χωρίς διακοπές, σαν όλη η επικοινωνία να ήταν γραπτός λόγος. Αλλά από τις δεκαετίες του ’60 και 70’ και έπειτα αποκαλύφθηκαν οι περίπλοκες και λεπτές διεργασίες που διέπουν την διαδοχή των ομιλητών σε μία συνομιλία, τις διακοπές του ομιλούντα, και την δυναμική σύνθεση μιας πρότασης ή μιας ιστορίας καθώς ο ομιλών εναρμονίζεται με τις αντιδράσεις των ακροατών.
 Ο γλωσσολόγος Βίκτορ Ύνγκβε  έγραψε το 1970. 
“Στην πραγματικότητα, τόσο το άτομο που έχει τον λόγο όσο και συνομιλητής του συμμετέχουν ταυτόχρονα σε μία διαδικασία ομιλίας και ακρόασης. Αυτό οφείλεται σε ότι αποκαλώ αναδραστικό κανάλι, μέσω του οποίου αυτός που έχει τον λόγο λαμβάνει σύντομα μηνύματα όπως “ναι”, “μάλιστα” να παραχωρεί τον λόγο στον άλλο”

Μία ομάδα με επικεφαλής την Τζάνετ Μπαβέλας από το Πανεπιστήμιο της Βικτώρια, εξέτασε τι θα συνέβαινε αν αποσπόταν η προσοχή κάποιου που άκουγε μία προσωπική ιστορία. Όχι τι θα συνέβαινε  στο επίπεδο κατανόησης της ιστορίας από τον ακροατή, αλλά τι θα συνέβαινε στην ίδια την ιστορία. Όπως διαπίστωσαν, όταν η ανάδραση είναι φτωχή, η ιστορία αποδιοργανώνεται. Η σχέση μεταξύ αίτιου και αποτελέσματος είναι αντεστραμμένη: ένας κακός ακροατής καταστρέφει την ιστορία.

Γι’αυτό όταν λέτε ένα καλό ανέκδοτο σε ένα αδιάφορο κοινό το ανέκδοτο καταστρέφεται. Όταν προσπαθείτε να υλοποιήσετε μία δράση marketing αφού πρώτα πρέπει να πείσετε κάποιους που δεν κατανοούν το marketing, η δράση αυτή εκφυλίζεται μεταξύ αυτού που πρέπει να γίνει και αυτού που μπορεί να γίνει κατανοητό. Τέλος, όταν οι πολιτικοί κάνουν προκλητικά ανόητες δηλώσεις, όταν τα μμε επικοινωνούν μηνύματα που προκαλούν το κοινό αίσθημα, στην ουσία παίζουν τον ρόλο του κακού ακροατή που αποπροσανατολίζει την προσοχή του αφηγητή και τελικά τον αναγκάζουν να αποσιωπήσει γεγονότα που είναι πραγματικά σημαντικά, και τελικά να μην μπορεί να την επηρεάσει δηλαδή να αλλάξει την ιστορία του.

Πηγές: Η αλγοριθμική τέχνη των αποφάσεων, Brian Christian – Tom Griffiths

MEDIA

Video
Sound file

Συλλογές

Σχόλια

Αφήστε μια απάντηση