Μία κοινωνία εφιαλτική, μία ζωή τρομακτική, η δυστοπία χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλα τα δυσοίωνα σενάρια του ανθρώπινου μέλλοντος. Την συναντούμε στις προσπάθειες των επιστημόνων και της τέχνης να περιγράψουν μία απαισιόδοξη εκδοχή του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Από τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, τον Θαυμαστό καινούριο κόσμο, το 1984 και πολλά άλλα έως τις κiνηματογραφικές ιστορίες του Blade Runner και Matrix.
Σε κάθε περίπτωση η δυστοπία περιγράφεται με σκοτεινά χρώματα, σχεδόν ταυτίζεται με το σκοτάδι. Εμείς ι ανακαλύψαμε μία άλλη ιδιότητά της. Την έντονη αντίθεση.
Μία αντίθεση που δημιουργείται όταν το έντονο δυνατό φως που πέφτει πάνω στο πυκνό σκοτάδι.
Όταν ο υπερβολικός πλούτος και εξουσία των λίγων συγκρούεται με την εξαθλίωση και την υποταγή των πολλών.
Όταν η δικαιοσύνη λάμπει κατά περίπτωση, ενώ κάποιες φορές χάνεται στο σκοτάδι της αφάνειας.
Όταν τα δικαιώματα είναι περίσσια για τους λίγους, και λιγότερα από τα βασικά για τους πολλούς.
Όταν η γρατζουνιά των λίγων είναι πιο σημαντική από τον θάνατο χιλιάδων.
Με αυτή την φωτογραφική συλλογή προσπαθούμε να αποτυπώσουμε αυτό το χαρακτηριστικό της δυστοπίας, και παράλληλα να πούμε και κάποιες σύγχρονες ιστορίες της.
Photography by CHARACTERS
Η δικαιοσύνη λειτουργεί άψογα όταν ο θύτης είναι αλλοδαπός ή φτωχός και όταν το θύμα είναι πολιτικός ή πλούσιος.
[photo: The Spider]
Η σάτιρα για το έλλειμα δικαιοσύνης και για την κατάχρηση εξουσίας, αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο ελέγχου στις δημοκρατικές κοινωνίες, ενώ μετατρέπεται σε τρολλάρισμα, μέσο υποβάθμισης και αποδοχής της κατάστασης, στις δυστοπικές κοινωνίες.
[photo: The Face]
Σε μία δυστοπική κοινωνία οι φασιστές είναι υπερήφανοι, οι βιαστές μάγκες και οι απατεώνες επιτυχημένοι. Τα θύματα όμως θα είναι οι ήρωες που θα την αλλάξουν.
[photo: The Black Surface]
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι influencers, κάνουν μία συστηματική προσπάθεια να προσαρμόσουν την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση που δίνεται κάθε φορά από την κυρίαρχη εξουσία. Καλλιεργούν μία μόνιμη κουλτούρα και αντίληψη διαστρεβλωμένων αξιών και προτύπων όπου το θύμα είναι εξ’ορισμού ύποπτο και ο θύτης αθώος.
[photo: Producing Darkness]
Ένας θύτης με σχετική εξουσία, μπορεί να εκβιάσει το θύμα του ότι θα διαπομπευθεί εάν αποκαλύψει το έγκλημα. Σε δυστοπικό περιβάλλον μπορεί να υλοποιήσει αυτόν τον εκβιασμό.
[photo: The Cockroach]
Στις δυστοπικές κοινωνίες το θύμα απευθύνεται (εν γνώσει ή εν αγνοία του) στον δολοφόνο του για να τον σώσει. Δηλαδή σε εκείνους που είτε δημιούργησαν τις συνθήκες να γίνει θύμα είτε σε εκείνους που συνεργάζονται και έχουν κοινά συμφέροντα με τον θύτη.
[photo: The Lonelines]
Στις δυστοπικές κοινωνίες το τελευταίο καταφύγιο του εγκληματία είναι η δικαιοσύνη.
[photo: The White Star]
Σε μία δυστοπική κοινωνία η επιβίωση αποκτάται με την σκληρή δουλειά, η αξιοπρεπής επιβίωση με τις γνώσεις και τις ικανότητες, και η ευημερία με την βία.
[photo: Enlightment]
Σε μία δυστοπική κοινωνία το ζητούμενο είναι πάντα το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα το πόσα λεφτά έχει ή φαίνεται ότι έχει κάποιος. Μία τέτοια κοινωνία, ποτέ δεν εξετάζει πως προκύπτει αυτό το αποτέλεσμα.
[photo: The Dark Sun]
