Όταν ένας άνθρωπος δεν μάθει να χάνει, τότε δε θα μάθει ούτε να κερδίζει. Αυτό έπρεπε να το βιώσω η ίδια στο πετσί μου για να πάρω ένα σημαντικό μάθημα.
Όταν υπήρξα αθλήτρια του Taekwondo, κατέβαινα σε αγώνες αρκετές φορές. Πάντοτε προετοιμαζόμουν όσο περισσότερο μπορούσα και ήθελα να κερδίζω πάντοτε. Όμως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντοτε όπως θέλουμε.
Όταν ήρθε η ώρα να αγωνιστώ με το δικό μου αντίπαλο, πήρα μέσα μου μία βαθιά ανάσα και θεώρησα πως θα είναι εύκολος για εμένα. Όμως έκανα λάθος, δίχως να το καταλάβω, μία απρόσμενη και δυνατή κλωτσιά του ίδιου με ζάλισε και με αποσυντόνισε, για να διαπιστώσω έντρομη πως η βαθμολογία του αγώνα υπερίσχυε σε εκείνον και εντέλει, η νίκη ήταν δική του.
Ήμουν μέσα μου ένα καζάνι που έβραζε. Στεναχωρήθηκα, θύμωσα πολύ, με τον εαυτό μου κυρίως. Τότε αποφάσισα να αγωνιστώ περισσότερο, να ασχοληθώ με τους λόγους που με ώθησαν να χάσω αυτό τον αγώνα και να εμβαθύνω σε εμένα. Τότε, έμαθα πως το να χάσεις, είναι απλώς μία ευκαιρία που σου δίνει η ζωή για να γίνεις καλύτερος. Τότε αντιλήφθηκα πως στη ζωή δεν υπάρχει αποτυχία; υπάρχει μόνο η ζωή που σου δείχνει έναν καλύτερο δρόμο από αυτόν που θεωρούσες μέχρι τότε πως υπάρχει.
Θεωρώ πως είμαι νικήτρια γιατί δεν επέτρεψα σε ένα στιγμιαίο γεγονός να μου χαλάσει όλη μου την πορεία στη ζωή. Γιατί δεν επέτρεψα σε μία ‘’αποτυχία’’ να κλονίσει την αγάπη μου για το άθλημα με το οποίο ασχολούμαι, αλλά συνέχισα με περισσότερη θέρμη και λαχτάρα τις προπονήσεις.
Όταν ένας άνθρωπος δε μάθει να χάνει, δε θα μάθει ούτε να κερδίζει. Και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι.
Φωτογραφία:scott feldstein
