Στην αρχή όλα γίνονται για το καλό της πόλης,
των πολιτών,
των ψηφοφόρων,
το δικό σου.
Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,
γιατί λέει ότι θα πρέπει να πουλήσουμε την περιουσία μας,
για να μας προσλάβει κάποιος,
και να τον βοηθήσουμε να την εκμεταλλευτεί.
Αλλά, πάντα κάτι πρέπει να δώσουμε για να πάρουμε,
δίνεις κάτι πολύτιμο, για να πάρεις κάτι που έχει περισσότερη αξία για εσένα.
Για παράδειγμα δίνεις 2 ευρώ για να πάρεις μία τυρόπιτα.
Όταν πεινάς η τυρόπιτα αξίζει πιο πολύ από τα 2 ευρώ σου.
Γιατί τότε, το μόνο που έχεις είναι 2 ευρώ,
δεν έχεις αλεύρι, δεν έχεις τυρί , δεν έχεις φούρνο.
Έχεις μόνο 2 ευρώ.
Θα έδινες όμως το αυτοκίνητο σου σε κάποιον να το συντηρεί για εσένα,
και να πληρώνεις κάθε φορά που θα το χρησιμοποιείς;
Ίσως όχι. Σίγουρα όχι.
Το αυτοκίνητο σου δεν το δίνεις ούτε στον καλύτερο φίλο σου.
Το έχεις αγοράσει εσύ, το φροντίζεις, το καθαρίζεις.
Έχεις ζήσει τόσα σε αυτό.
Όχι δεν το δίνεις.
Ένα κτίριο όμως, που δεν το έχεις κτίσει,
δεν είναι δικό σου,
είναι πολύ καλή ιδέα να το πουλήσεις.
Θα πάρεις χρήματα, και θα δουλέψει το παιδί σου.
Μόνο να κερδίσεις έχεις.
Στο κάτω κάτω δεν χάνεις τίποτε.
Δεν είναι δικό σου.
Το πουλάς.
Στο τέλος της ημέρας
οι φόροι σου, δεν ελατώθηκαν,
η ανεργία, δεν μειώθηκε,
η ζωή σου δεν καλυτέρεψε.
Κάποιοι ξαφνικά βρέθηκαν να έχουν νέα σπίτια,
νέα αυτοκίνητα,
νέα ζωή.
Βρέθηκαν πιο επιτυχημένοι.
Δεν είναι κακό,
μην είσαι μίζερος.
Ξαφνικά για ορισμένους τα πράγματα πήγαν καλά,
πολύ καλά,
χωρίς να γνωρίζεις γιατί.
όχι όμως χωρίς να καταλαβαίνεις.
Ξαφνικά βρέθηκαν να έχουν νέες δουλειές,
με πολλά λεφτά,
που δόθηκαν μόνο σε αυτούς,
τους πετυχημένους.
Ξαφνικά η πόλη έγινε πιο δύσκολη,
πιο άσχημη,
πιο φτωχή,
για σένα.
Η ανάπτυξη ήρθε,
αλλά μόνο για τους πετυχημένους.
Πολύ λίγοι πετυχημένοι για μία πόλη,
πολύ λίγοι ικανοί για μία χώρα,
αλλά αρκετοί.
Δεν χωράνε άλλοι.
Τελικά δεν χώρας ούτε εσύ στην πόλη σου,
οι δρόμοι δεν είναι πια δικοί σου,
ούτε τα κτίρια,
ούτε η ιστορία της.
Δεν έχεις που να αναφερθείς.
Τα στοιχεία που σου θύμιζαν ποιος είσαι,
έχουν μεταλλαχθεί,
δεν σε ξέρουν,
και δεν σου ανήκουν.
Το μόνο που έχεις για να σου θυμίζει ποιος είσαι,
να σε προσδιορίζει,
να σου ανήκει,
είναι το παλιό σου αυτοκίνητο.
Photgraphy by CHARACTERS
