Από πέντε χρονών μου άρεσε να ασχολούμαι με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Έκανα αθλητισμό, πήγαινα ωδείο και οι γονείς μου με έστειλαν σε μία σχολή για να μάθω υπολογιστές. Τότε ήταν που με συνεπήρε ο κόσμος της τεχνολογίας. Η περιέργεια που είχα για τους υπολογιστές και τις δυνατότητες που μας δίνουν, με κινητοποίησε να ασχοληθώ περισσότερο με αυτούς εγκαταλείποντας τις υπόλοιπες δραστηριότητες μου. Ο κόσμος της πληροφορικής με συνεπήρε πραγματικά. Πέρσι έκανα όση προετοιμασία χρειάζονταν για τον Πανελλαδικό διαγωνισμό εφαρμογών MS Office, και είπα “γιατί να μην πάω;” Έτσι βγήκα πρώτος στο Power Point. Ακολούθησε το Παγκόσμιο στο Los Angeles όπου βγήκα 16ος. Φέτος πήγαμε στο Orlado, Florida των ΗΠΑ, αφού διακρίθηκα όπου συμμετείχα με το Excel και βγήκα 8ος παγκοσμίως. Η ευκαιρία να εκπροσωπήσω την χώρα μου σε Παγκόσμιο επίπεδο, πέρα από την χαρά της νίκης στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αποτελεί και ιδιαίτερη τιμή για μένα. Κάθε πράξη που αναδεικνύει τις αξίες και τα ταλέντα της χώρα μας, εμπνέει περισσότερους Έλληνες να κάνουν το ίδιο.
Κατάφερα να επιτύχω λοιπόν ένα στόχο που είχα θέσει. Ασχολήθηκα με κάτι που με ενδιέφερε, και προετοιμάστηκα όσο έπρεπε. Όμως δεν κατάφερα να διακριθώ παγκοσμίως στις εφαρμογές του Microsoft Office, μόνο επειδή διάβασα ή έκανα μία καλή προετοιμασία. Στο εκπαιδευτικό κέντρο, πήγαινα πάντα με λαχτάρα να μάθω και οι σχέσεις με τους συμμαθητές και τους καθηγητές ήταν πολύ φιλικές. Η διάθεση μου ήταν καλύτερη από εκείνη όταν πήγαινα για καφέ με φίλους. Με τους συμμαθητές μου αναπτύχθηκε ένας ωραίος ανταγωνισμός που μας βοηθούσε να γίνουμε καλύτεροι ανεβάζοντας συνεχώς τον πήχη, αλλά και μία άμιλλα όπου ο ένας μάθαινε αλλά και έλυνε τις απορίες των άλλων. Αναπτύσσονταν πολλές συζητήσεις τόσο γύρω από το αντικείμενο των εφαρμογών αλλά και για θέματα εκτός τους στενού γνωστικού αντικειμένου. Αυτό λοιπόν το περιβάλλον μας κινητοποίησε όχι μόνο να διαβάσουμε και να εξασκηθούμε αλλά μας ενέπνευσε να μάθουμε περισσότερα από όσα θα καταφέρναμε διαβάζοντας ατελείωτες ώρες μόνοι μπροστά σε έναν υπολογιστή.
Ο ρόλος των καθηγητών ήταν καθοριστικός.
Μας μιλούσαν για αθλητές, για επιτυχημένους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτό που έκαναν, ακολούθησαν τα όνειρά τους και τα κατάφεραν. Η δασκάλα μας έλεγε πως ο Μοχάμετ Άλι πριν μπει στον αγώνα είχε μελετήσει την κάθε του κίνηση και ήξερε ακριβώς πότε θα νικούσε τον αντίπαλο. Μας κινητοποιούσαν και μας υποστήριζαν. Κατείχαν το γνωστικό τους αντικείμενο πολύ καλά, αλλά πέρα από αυτό η πιο σημαντική προσφορά τους ήταν το κλίμα και η έμπνευση που μας έδιναν. Εάν κάναμε μόνο τα τυπικά μαθήματα δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει τόσα πολλά.
Από τότε που ήμουν 5 ετών μέχρι σήμερα, εξακολουθώ να βάζω στόχους αλλά και να ακολουθώ τα όνειρά μου. Συνεχίζω να ασχολούμαι με πολλά πράγματα, συμμετείχα στην Βουλή των εφήβων, σε διαγωνισμούς μαθηματικών και βιολογίας, και δράττομαι όποιας ευκαιρίας μου φαίνεται ενδιαφέρουσα και χρήσιμη για την εξέλιξή μου, παρόλο που δεν είχα την ίδια επιτυχία σε όλα. Σήμερα, παρόλες τις διακρίσεις μου και την ενασχόλησή μου με την πληροφορική ξέρω ότι δεν επιθυμώ να ασχοληθώ με τον προγραμματισμό, και να δουλεύω μπροστά από έναν υπολογιστή. Δεν ξέρω ακόμη τι ακριβώς θέλω να κάνω, γνωρίζω όμως ότι θέλω να ανακαλύψω περισσότερα πράγματα που μπορούν να με εμπνεύσουν. Γνωρίζω ότι εάν κάτι με εμπνεύσει μπορώ να είμαι πολύ καλός σε αυτό. Η μέχρι τώρα εμπειρία μου και επικοινωνία μου με άλλους ανθρώπους, μου δίδαξαν ότι θα πρέπει να ακολουθώ τα όνειρά μου και να προσπαθώ γι’ αυτά. Σημασία δεν έχει τόσο εάν θα πετύχω ακριβώς τους υψηλούς στόχους που έχω θέσει από την αρχή, αλλά η γνώση και η εμπειρία που κερδίζω προσπαθώντας προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην διαδρομή νέοι ορίζοντες ανοίγονται, νέες ευκαιρίες παρουσιάζονται, νέα έμπνευση γεννιέται για νέους στόχους…
Η ιστορία γράφτηκε σε συνεργασία με τους CHARACTERS
Artwork: CHARACTERS
