Ο Jean Jacque Rousseau, περιγράφει την επίσκεψή του σε ένα κήπο ενός φίλου του, που βρίσκονταν πολύ κοντά στον χώρο του, πολύ καλά κρυμμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι εικόνες ακόμη και ο αέρας στον χώρο ενεργοποιούσε όλες του τις αισθήσεις με τρόπο που διέγειραν το μυαλό και την σκέψη του.
Η ιστορία συνεχίζεται με παρατηρήσεις και σκέψεις του για την φύση αλλά και με αλληγορικές ερμηνείες. Αρχικά ξαφνιάστηκε με το πως ένας χώρος μπορεί να αλλάξει τόσο πολύ χωρίς την συνεχή καλλιέργεια και φροντίδα. δεν υπήρχε πουθενά το παραμικρό ίχνος καλλιέργειας: όλα είναι καταπράσινα και δροσερά και τίποτε δεν προδίδει το χέρι κηπουρού. Όλα φαίνονταν τόσο παρθένα που τίποτε δεν προδίδει την ανθρώπινη παρέμβαση, ούτε μια ανθρώπινη πατημασιά.”
Ο κύριος Βολμαρ, ο σύζυγος της Ζύλι, του αποκάλυψε το μυστικό πίσω από αυτήν την "απάτη". Σπερνουμε κριθάρι σε όλα τα καλλιεργημένα μέρη, και ύστερα από λίγο καιρό η βλάστηση σκεπάζει κάθε ίχνος ανθρώπινης εργασίας. Το χειμώνα έριχναν στα πιο άγονα και ξερά τμήματα λίπασμα που δίνει ζωντάνια στα φυτά και στο χορτάρι. Με αυτόν το τρόπο και τα δέντρα ωφελούνταν και τα μούσκλια δεν ξαναφύτρωναν. Οι δύο πλευρές καλύφθηκαν πυκνά θαμνόδεντρα που δίνουν την εντύπωση πως τα όρια του χώρου είναι η αρχή κάποιου δάσους. Οι άλλες δύο πλευρές κλείνουν με φράκτες απά γερά φυτά διακοσμημένα με σφενδάμι, χιονάκια και άλλα θαμνόδεντρα ανάκατα που τους αφαιρούν την όψη του φράκτη και τους κάνουν να μοιάζουν με λοχμές. Δεν θα δείτε τίποτα που να είναι ευθυγραμμισμένο ή ισοπεδωμένο, το νήμα δεν υπήρχε ποτέ στον χώρο, η φύση δεν φυτεύει τίποτα με βάση το νήμα. Τα φιδωτά μονοπάτια έχουν διαμορφωθεί με τέχνη, έτσι που να δείχνουν ακανόνιστα ενώ στην πραγματικότητα κάνουν την διαδρομή του περιπάτου μεγαλύτερη, κρύβουν τα όρια της νησίδας και μεγαλώνουν τη φαινομενική της έκταση χωρίς πολλές κουραστικές παρακάμψείς.
Ο Rousseau αναλογιζόμενος όλα αυτά βρήκε αρκετά παράξενο να κοπιάζει κάποιος τόσο πολύ μόνο και μόνο με σκοπό να μην φανεί ο κόπος του. Δεν θα ήταν καλύτερα να μην έμπαινε κανείς εξαρχής σε κανένα κόπο;
– Η Ζύλι απάντησε στον Rousseau ότι εξακολουθεί, λανθασμένα, να κρίνει το μέγεθος του κόπου από το αποτέλεσμα. Όλα τα φυτά του κήπου είναι άγρια και αρκεί να τα βάλει κάποιος στην γη και να μεγαλώσουν μόνα τους. Η φύση αρέσκεται να κρύβει από τα μάτια των ανθρώπων τα πραγματικά της θέλγητρα απέναντι στα οποία δείχνουν τόση λίγη ευαισθησία και τα παραμορφώνουν κάθε φορά που τους προφέρονται. Η φύση αποφεύγει τα πολυσύχναστα (από ανθρώπους) μέρη, φανερώνει τις πιο συγκηνητικές ομορφιές στις κορυφές των βουνών και στα βάθη των δασών. Όσοι την αγαπούν και δεν μπορούν να τη βρούν τόσο μακρυά, αναγκάζονται να τη βιάζουν, να την υποχρεώνουν κατά κάποιο τρόπο να έρθει να κατοικίσει μαζί τους. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια μικρή δόση αυταπάτης.
Φωτογραφία: Mariusz_K
