Ο Τ. είναι ένα ζωηρό, έξυπνο αγόρι, προικισμένο στη ζωγραφική που μας επισκέπτεται με τους γονείς του, μετά και από σύσταση του σχολείου, για τη “διαταραγμένη” συμπεριφορά του.
Η θεραπευτική συνεργασία έχει βαλτώσει, όταν ο μικρός Τ. φτιάχνει μια πολύ ιδιαίτερη ζωγραφιά: ένα χωράφι με στάχυα, ένα λουλούδι “κατατρομαγμένο”, καθώς ένα χέρι ετοιμάζεται να το κόψει. Το λουλούδι έχει ένα πρόσωπο, όχι μόνο τρομαγμένο αλλά τρομακτικό.
Δεν υπάρχουν άλλα λόγια.
Συναντώ ξανά τους γονείς. Τους αναφέρω αυτό το αίσθημά μου ότι βρέθηκα αντιμέτωπος με κάτι σημαντικό από την οικογενειακή ιστορία, κάτι δραματικό, που παγώνει τη σκέψη και παραλύει τα λόγια. Μου μιλούν για πρώτη φορά για το τραυματικό συμβάν που σημαδεύει την οικογενειακή ιστορία, την απώλεια ενός παιδιού μετά την γέννα.
Μια κλινική ιστορία μπορεί να συμπυκνώνει την ιστορία θεωριών.
Από το βιβλίο : Προφορική ιστορία, μουσεία & εκπαίδευση.
Φωτογραφία: pexel
