Κάπου είχα διαβάσει ότι όταν ο θεός θέλει να σώσει κάποιον στέλνει κάποιον να τον αγαπήσει. Γέλασα να σου πω την αλήθεια, μιας και έτυχε να το διαβάσω σε μια περίοδο που είχα μια σχέση πάθους με τον πάτο˙σε μια περίοδο που είχα γίνει ένα άψυχο κυνικό ζώο…παγωμένη φίλε μου, λες και έχω βγει από το σώμα μου ένιωθα και παρακολουθούσα απλώς τα γεγονότα.
Eίσαι πολύ όμορφη μου έλεγε ο Χ…
πφ έκανα μέσα μου όλοι και όλα μια μάζα.
Πίστευα μέσα μου στο απóλυτo και το άπιαστο με τη δική μου έννοια. Tο απόλυτο γιατί ο καθένας μας έχει μια δική του εκδοχή για το απολυτό. Για μένα το απόλυτο δεν ήταν ποτέ η αποκλειστικότητα, δεν ήταν τα παραμυθένια νυφικά και τα δήθεν οικογενειακά τραπέζια, όχι ότι δεν είναι όμορφα όλα αυτά ….δεν ήταν όμως ποτέ το απόλυτο…
Tι θες μωρέ παιδάκι μου μού λέγε συνέχεια η μανά μου.
Δεν μπορώ να σου εξηγήσω απαντούσα.
Την ώρα λοιπόν που παραιτείσαι από επιλογή, που αποσύρεσαι από όλον αυτό τον κυκεώνα που σε τραβά σε ένα συνεχή βούρκο, μιας κ έχεις πάψει να αναλώνεσαι πλέον έρχεται μια μέρα που αποφασίζεις για άλλη μια φορά να ρισκάρεις. Ρισκάρεις όμως βασισμένη στα στεγανά του ‘’δεν με νοιάζει φίλε ότι και να γίνει, με νοιάζει μόνο ότι νιώθω, με νοιάζει η λύτρωση μέσα μου που πάντα ερχόταν μόνο όταν έλεγα όλα όσα ένιωθα. Χρόνια το είχα έτοιμο το σχέδιο, χρόνια κρατούσα αντίσταση… διάολε τον αγαπούσε, στο βρόντο να πάνε όλες οι αντιστάσεις. Καλημέρα λοιπόν, έτσι ξεκινούν όλα… μα όλα. Πάνω εκεί ανακαλύπτεις μέρα με τη μέρα μια απίστευτη ανεξήγητη οικειότητα. Δεν μπορείς να την εξηγήσεις δεν σε νοιάζει κιόλας…είσαι εσύ σε όλες τις εκδοχές του εαυτού σου, νιώθεις γυμνός, δεν θες να κρύψεις τίποτα μα τίποτα, δεν σε ενδιαφέρει τι θα φοράς όταν σε δει, δεν σε νοιάζει το που, το πως, δεν σε νοιάζει αν είσαι μακιγιαρισμένη ή άρρωστη, δεν σκέφτεσαι πριν μιλήσεις είσαι εσύ. Εσύ όπως δεν κατάφερε ποτέ και κανένας να σε γνωρίσει και να σε αγαπήσει ποτέ όμως.
Ζεις για την στιγμή, δεν απαιτείς, δεν επαιτείς τίποτα, απλά αγαπάς, δεν ζηλεύεις, δεν υπάρχουν αγκάθια πουθενά, έχεις περάσει σε άλλο στάδιο πριν ακόμη τον δεις. Κρατιέσαι πάνω του, όλη αυτή η αίσθηση ασφάλειας σε γεμίζει με τόση πληρότητα που δεν σου λείπει ποτέ και τίποτα, σου φτάνει αυτό που ζεις γαμώτο, είναι υπερβολικά όμορφο, δεν το μετράς λίγο η πολύ, είναι αμέτρητο… Δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να ψάξεις για σκοτεινά σημεία και για κρυμμένους δράκους, σου τα έχει δείξει και του τα έχεις δείξει όλα μα όλα. Το ζεις και έχεις την απίστευτη πεποίθηση ότι θα είσαι μαζί μέχρι το τέλος, μαζί σαν ψυχές, μαζί στην αιωνιότητα, μαζί στο τώρα…σας ανέβασα στα σύννεφα; Κι όμως το υπέροχο και άπιαστο είναι ότι ακριβώς, τα ίδια που σας γραφώ εγώ, τα νιώθει και εκείνος… Από τις ψυχές εκείνες που το σύμπαν ένωσε τις πορείες της ζωής σε μια όμοια και παράλληλη πορεία μαζί για πάντα…
Θα είναι για σένα το παλτό της ψυχής σου, το μαξιλάρι του μυαλού σου, το νόημα της ζωής σου, ευχαριστώ το θεό που αποφάσισε τελικά να με σώσει…
Photos by pinterest, pexels
Artwork by CHARACTERS
