Το ραντεβού ήταν στις 10, στην αρχή της προβλήτας.
Δύο φίλες πιο πέρα έλεγαν αστεία και τα γέλια τους ήταν το μόνο soundtrack της σκηνής.
Ήταν μακριά από τον πολύ κόσμο,
ο χώρος έμοιαζε συνωστισμένος από την ανθρώπινη παρουσία
Λίγο πιο πέρα ξεκουράζονταν ένα αυτοκίνητο, που το πρωί πουλούσε φρούτα.
Ίσως μέσα σ΄αυτό ξεκουράζονταν και οι περιπλανώμενοι έμποροι.
Η κοπέλα είχε καταλάβει τον χώρο της στην σκοτεινή γωνιά του λιμανιού.
Όμορφη. Γύρω στα 20 δεν μπορούσε να ήταν κάτι άλλο.
Κοιτούσε το κινητό της. Ίσως τα like της από μία πρόσφατη ανάρτηση στο facebook.
Κοιτούσε τα φώτα του λιμανιού.
Την έλκυε το φως, σε εκείνη την σκοτεινή γωνιά του λιμανιού.
Έλκυε το φως με εκείνο το λουλουδάτο φόρεμα.
Δεν έμοιαζε να βιάζεται.
Ούτε αγχωμένη έμοιαζε.
Έμοιαζε εξοικειωμένη.
Ήταν καλοκαίρι του 2020.
Χωρίς μάσκα, στο πρόσωπο.
Χωρίς μάσκα στην ψυχή.
Έτοιμη να ρισκάρει. Για άλλη μια φορά.
Έτοιμη να ζήσει, μία ανάμνηση των 50 της.
Δεν το ήξερε όμως.
Ποτέ δεν ανα-γνωρίζουμε τις αναμνήσεις μας όταν τις ζούμε.
Είχε αργήσει. Τώρα έστελνε μήνυμα.
Ύστερα από λίγο εμφανίστηκε.
Το πλησίασε, τον φίλησε απαλά στο στόμα, και του χαμογέλασε.
Πολλά πράγματα άλλαξε αυτή η πανδημία.
Μερικά καλώς.
Τα άλλαξε όμως με βία,
ανεξάρτητα από την θέλησή μας.
ανεξάρτητα από την θέλησή μας.
Ανεξάρτητα από την άρνησή μας να ακολουθήσουμε τις αλλαγές.
Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό των αλλαγών.
Οι πραγματικές αλλαγές
ή τις προκαλούμε ή μας επιβάλλονται.
Όσο και εάν προσπαθούμε να αντισταθούμε σε αυτές,
κάποια πράγματα θα αλλάξουν, και κάποια όχι.
Δεν μπορεί να αλλάξει την ανθρώπινη φύση,
μόνο οι τρόποι που αυτή εκφράζεται.
Καμία πανδημία που πέρασε η ανθρωπότητα δεν τα κατάφερε,
να εμποδίσει τον έρωτα,
να εξημερώσει τον πόθο,
να μειώσει τους χτύπους της καρδιάς πριν από το πρώτο φιλί,
να περιφρονήσει την καύλα.
Η ανθρώπινη φύση έχει τρόπους να επαναστατεί και να επικρατεί,
απέναντι σε όποιο εμπόδιο.
Η ανθρώπινη φύση είναι επαναστατική,
ο άνθρωπος συμβιβάζεται.
Φωτογραφίες : CHARACTERS
