Συγγνώμη

Όταν μου κάνουν ερωτήσεις παιδιά σε τόσο νεαρές ηλικίες, νιώθω αμήχανα, ίσως επειδή δε μου αρέσουν οι συμβουλές, ίσως επειδή νιώθω ακόμα μικρή και άμαθη, προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις ώστε να μην τα αποθαρρύνω από την προσπάθειά τους, αλλά και να μεταδώσω όσο μπορώ έστω και λίγη γνώση από τις δικές μου εμπειρίες. Σε αυτή την περίπτωση, η απάντησή μου ήταν αυθόρμητη, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα: “Aπό παντού”! Και θυμήθηκα ένα σημείωμα που είχα στο πορτοφόλι μου και του το διάβασα για να του αποδείξω του λόγου το αληθές:

 

“Κυρία μου,

Πάσχω από διπολισμό και κρατική επιτροπή έκρινε πως η ψυχιατρική-εγκεφαλική μου αναπηρία είναι 67% (έχω επίσημο πιστοποιητικό). Φαντάσου τα 2/3 του μυαλού σου να μη λειτουργούν σωστά. Ο διπολισμός είναι ψυχική αρρώστια που ήταν λανθάνουσα σε μένα μέχρι πριν από έξι χρόνια. Μέσα σε ενάμιση χρόνο έχασα τον πατέρα μου, τη μάνα μου, τη σύζυγό μου (γάμος από έρωτα), τρία μωρά (το ένα εξίμιση μηνών) και συνεπώς και τη δουλειά μου.
Μετά από όλα αυτά ενεργοποιήθηκε η αρρώστια.

Ο διπολισμός έχει δύο πόλους. Ο ένας πόλος είναι η κατάθλιψη, δηλαδή θλίβομαι πολύ περισσότερο από το φυσιολογικό άνθρωπο, ώστε να δυσλειτουργώ τελείως. Ο άλλος πόλος είναι η μανία – υπερβολική χαρά, ενθουσιασμός, αλλά και νεύρα και εκδήλωση μανιών, ανάλογα το άτομο και την ιδιοσυγκρασία του. Υπάρχει η σεξομανία, η φαντασιομανία, η μανιώδης υποχονδρία, η ψευδομανία και άλλες μανίες που δεν έχω. Έχω όμως κλεπτομανία. Για τη μανία αυτή και για την κατάθλιψη παίρνω ψυχιατρική αγωγή.

Τότε που συνέβη το ανεπιθύμητο συμβάν είχε λήξει το βιβλιάριο υγείας μου (να σου το δείξω) και πήρε δύο μήνες να ανανεωθεί, οπότε δίχως φάρμακα μού εκδηλώθηκαν η κατάθλιψη και η κλεπτομανία. Έκλεψα τρεις φορές, τις δύο αντικείμενα που επέστρεψα και τη μία το κουτί με τα φιλοδωρήματα. Έχω υπολογίσει πόσα χρήματα ήταν και θα σου τα επιστρέψω μόλις μπορέσω και είμαι σίγουρος (6€ ή 8€ ή 14€ – θα το βρω)”.

 

Το σημείωμα υποδηλώνει έναν άνθρωπο βαθιά πονεμένο και αρκετά μορφωμένο. Το είχε διαβάσει αρχικά στην αδερφή μου μία φίλη της που δούλευε σε μία καφετέρια και που το είχε βρει τυχαία στο κουτί με τα φιλοδωρήματα. Η αδερφή μου το κράτησε και το παρέδωσε στα δικά μου χέρια υποθέτοντας πως ένα τέτοιο σημείωμα θα ήταν για μένα θησαυρός. Πρώτον, γιατί κάνω θέατρο και είναι δουλειά μου να μπαίνω στα παπούτσια των άλλων. Δεύτερον, γιατί κάθε ανθρώπινη πράξη κρύβει πίσω της διακλαδώσεις αιτιών και αιτιατών και αυτό από μόνο του μου ασκεί μία γοητεία. Και τρίτον, γιατί ξέρω καλά πως η γλώσσα, είτε στον προφορικό είτε στο γραπτό λόγο, κόκαλα δεν έχει μα κόκαλα τσακίζει. 

 ( Φωτογραφία εξωφύλλου: Community Initiative)