Επιστρέφοντας από Άνδρο στη Ραφήνα στα μακριά 70s

Τελειώνοντας η 10ετία το flash back σε ανακαλύπτει στην Τήνο εκεί προς τα τέλη Αυγούστου να προσπαθείς να καταλάβεις το πως είναι οι καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τους γονείς! Έχεις δώσει εισαγωγικές εξετάσεις και περιμένοντας τα αποτελέσματα έχεις δραπετεύσει για πρώτη φορά μόνος σου. Το πλοίο στην επιστροφή – έχοντας τελικό προορισμό τη Ραφήνα–  πιάνει και στο Μπατσί της Άνδρου. Βρίσκεσαι λοιπόν στο κατάστρωμα, στην πρύμνη, και τα μάτια χαζεύουν τον κόσμο που επιβιβάζεται.

Μετά από σύντομο και μάλλον συνειδητά επιλεκτικό σκανάρισμα του πλήθους το βλέμμα σου σταματά απότομα στη θέα μιας κοπελιάς που περιμένει να επιβιβαστεί. Δεν ξέρω αν τη διάλεξαν σαν εκπρόσωπο του προτύπου ομορφιάς εκείνης της εποχής. Πάντως αν το έκαναν σίγουρα ήταν η ιδανική επιλογή. Τα ολόξανθα με φυσικό χρώμα μαλλιά της στολίζουν τα γαλανά μάτια της ενώ το ηλιοκαμένο δέρμα της δυναμώνει κι άλλο την ήδη απίστευτη εικόνα της. Φοράει ένα απλό λευκό t-shirt παρέα με μια μπλε  jean μίνι φούστα και βέβαια πέδιλα scholl.

Με αυτό τον εξοπλισμό το μόνο που μπορούσε να συμβεί είναι να αιχμαλωτίσει τα μάτια σου και να επιβάλλει (χωρίς συζήτηση) στη σκέψη σου την ανάγκη να τη γνωρίσεις!

Το πλοίο σύντομα χαιρέτησε το Μπατσί έχοντας  πλέον στους επιβάτες του και την προσωποποίηση της ομορφιάς!

Είσαι 18 χρονών και σε λίγες μέρες επίσημα φοιτητής! Αυτός ο συνδυασμός σε έχει κάνει ξαφνικά άνετο, όμορφο, και έμπειρο

– Πότε έγινε το τελευταίο; 
Εισπράττοντας λοιπόν τα προηγούμενα από το αντίκρισμα  του εαυτού σου σε έναν από τους (με αρκετή υγρασία) καθρέπτες του πλοίου ξεχύνεσαι να ανακαλύψεις τον – επί του πλοίου – τόπο προσωρινής κατοικίας της ξανθιάς θεάς. Ψάχνοντας έχεις μετρήσει σχεδόν όλο το πλοίο εκτός από  το τελευταίο και συγχρόνως πιο ψηλό κατάστρωμα (deck). Λάθος σου βέβαια γιατί οι θεές συνήθως κατοικούν ψηλά! Αποφασίζεις λοιπόν τρέχοντας να πας.

Επιτέλους! Υπάρχει ένα μεγάλο παγκάκι που φιλοξενεί στο δεξί άκρο του την μοναδική κοπελιά! Άνετος και ωραίος (το είπαμε πριν) κάθεσαι στην άλλη άκρη να ξελαχανιάσεις αλλά και να οργανώσεις τη σκέψη σου για  τον τρόπο που θα πλησιάσεις το κορίτσι εκείνου του  καλοκαιριού. Α, μην το ξεχάσω, είπαμε (επίσης πριν) ότι είσαι και έμπειρος. Ε αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα!

Έτοιμος λοιπόν φύγαμε! Αυτό όμως που έφυγε και μάλιστα άμεσα ήταν η δυνατότητα να ανοίξεις το στόμα σου. Το μυαλό δεν υπακούει στην έντονη επιθυμία για να σχηματίσει ένα μήνυμα πλησιάσματος της πανέμορφης κοπέλας. Το μόνο που συμβαίνει είναι να ξεροκαταπίνεις και πίνοντας συνεχώς νερό να προσπαθείς να βγάλεις παρέα με το κοκκίνισμα του προσώπου σου έστω ένα γεια σου. Έχει περάσει τουλάχιστον μισή ώρα και η άνεση, η ομορφιά και η εμπειρία σου έχουν εξαφανιστεί παραμερίζοντας τη θέση τους σε ένα  έντονο φόβο. Είναι εκείνη η μορφή του  φόβου που δεν εμφανίζεται από απόσταση αλλά όταν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον. Είναι ο φόβος της απόρριψης. Είναι η αυτοεκτίμησή σου που δεν πρόλαβε να κτίσει και άλλους ορόφους εκτός του ισογείου. Είναι το ερώτημα

Μαζεμένος, κάτι σαν με κομμένα φτερά λόγω της απομυθοποίησης του εαυτού σου, κάθεσαι στην ακρούλα σου νευρικός με τη σκέψη σου κάπου στο κενό.

Η ζωή πολλές φορές παίρνει πρωτοβουλίες – που ποτέ δεν φαντάζεσαι –  για να σε προσεδαφίσει ή  απογειώσει (ανά περίπτωση). Η κοπελιά ξαφνικά σηκώνεται, παίρνει το σακίδιό της και ετοιμάζεται να ….

Πράγματι έφυγε. Άφησε το δεξί άκρο από το παγκάκι και μετακόμισε στο αριστερό. Δίπλα σου για να αρχίσει μια επικοινωνία μαζί σου!

Δεν πιστεύεις αυτό που συμβαίνει αλλά συγχρόνως είναι αληθινό και πρέπει να δείξεις ή αποδείξεις ότι έχεις τη δυνατότητα της συνομιλίας με αγγέλους.

Τη λένε Στέλλα! Πηγαίνει στη Λέσβο να δει τον αρραβωνιαστικό της. Είναι εκνευριστικά όμορφη και μόλις ένα χρόνο πιο μεγάλη από εσένα. Οι πληροφορίες κάποια στιγμή αλλάζουν φορά. Βρήκες τη χαμένη σου φωνή και της λες κάποια λίγα για σένα μεταξύ των οποίων και ότι περιμένεις σε λίγο τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών.

Το πλοίο πλησιάζει τη Ραφήνα. Το ταξίδι τελειώνει. Το όνειρο όμως πρέπει να συνεχιστεί..

Οι άγκυρες πέφτουν (όπως πάντα) με γδούπο. Το πλοίο δένει στο ντόκο του λιμανιού και λίγο πριν χαιρετηθείς με τη Στέλλα σου δίνει  το τηλέφωνό της για να την πάρεις να της πεις τα αποτελέσματα των πανελλαδικών…

Δεν την πήρες ποτέ…!!

Έχουν περάσει 10ετίες από τότε και στη μνήμη σου υπάρχει η κάθε λεπτομέρεια αυτή της συνάντησης. Κάτι που σημαίνει ότι η Στέλλα χάραξε κάτι πολύ έντονα μέσα σου!  Σου γνώρισε την ομορφιά! Σε έκανε να ερωτευτείς την ιδέα του έρωτα! Σου έμαθε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο πριν το προσπαθήσεις! Σου είπε να μην υποεκτιμάς τον εαυτό σου και συγχρόνως να μην τον υπερεκτιμάς γιατί και στις δύο περιπτώσεις το όνομα Στέλλα μπορεί να μην το είχες συναντήσει ποτέ σου.