Στα πλαίσια της ημερίδας για την ημέρα των ζώων, που θα διοργανώσει ο Δήμος Ν. Φιλαδέλφειας, φωτογραφήσαμε κάποια ζώα που φιλοξενούνται στον φιλοζωικό, ακούσαμε τις ιστορίες τους και τις μοιραζόμαστε μαζί σας. Εάν οι ιστορίες των ανθρώπων μπορούν να μας εμπνεύσουν και μας κάνουν να γνωρίσουμε καλύτερα εκείνους που τις αφηγούνται, οι ιστορίες των αδέσποτων μπορούν να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
Αφήγηση: Μαρλέν Σβέρκου
Η δηλητηρίαση
Κάθε χρόνο, η λίμνη του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας, καθαρίζεται δύο φορές. Η μία είναι τον Ιανουάριο, πριν από τη μεγάλη γιορτή των Φώτων, καθώς τότε διάφοροι εθελοντές βουτούν στη λίμνη για να πιάσουν τον σταυρό.
Τον Ιανουάριο του 2022, όμως, συνέβη κάτι διαφορετικό. Τα ζώα που ζούσαν κοντά στην εκβολή των αγωγών της λίμνης ήρθαν σε επαφή με τα λύματα που εκβλήθηκαν μετά τον καθαρισμό. Περίπου 30 γάτες πάτησαν πάνω σε αυτά τα λύματα και δηλητηριάστηκαν. Από αυτές, οι 27 έχασαν τη ζωή τους μετά από νοσηλεία, ενώ μόνο τρεις κατάφεραν να επιβιώσουν.
Οι δύο από αυτές είναι αδέλφια, η Φανούλα και ο Πεπόνης. Προσβλήθηκαν σε πιο ελαφριά μορφή, εμφάνισαν εσωτερική αιμορραγία, αλλά δεν χρειάστηκε να νοσηλευτούν. Έλαβαν αγωγή και συνέχισαν να κυκλοφορούν στο Άλσος. Σήμερα είναι υγιείς και γεμάτοι ζωή.
Το τρίτο ζώο που επέζησε είναι ο Πειρατής. Είχε πέσει σε κώμα και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για περίπου 15 ημέρες. Ο κτηνίατρος, κ. Ηλίας Σιδεράς, από το Κτηνιατρικό Κέντρο Αιγαίων Αναργύρων, μου είχε πει ότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα χρειαζόταν να θανατωθεί. Ωστόσο, έβλεπε ότι ο Πειρατής πάλευε ο ίδιος για τη ζωή του, και αυτό δεν του επέτρεπε να του τη στερήσει. Έτσι συνέχισε να τον υποστηρίζει ακάθεκτος.
Και πράγματι, μετά από 15 ημέρες έγινε το θαύμα: το ζώο σηκώθηκε στα πόδια του και άρχισε να τρώει. Ο Πειρατής επέστρεψε κοντά μας και φροντίζεται μέχρι και σήμερα από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Νέας Φιλαδέλφειας. Δυστυχώς, η ταλαιπωρία που πέρασε του άφησε ένα χρόνιο νευρολογικό πρόβλημα με κινητικές δυσκολίες.
Το μήνυμα που κρατάμε είναι ότι ο κτηνίατρος δεν τον εγκατέλειψε, όπως και οι φροντιστές του. Αυτό δείχνει τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η ανθρώπινη παρέμβαση στο περιβάλλον και στα ζώα, αλλά και πώς κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αναστρέψουν τις συνθήκες προς όφελος των έμβιων όντων. Στην προκειμένη περίπτωση, η συνείδηση του γιατρού έσωσε τον Πειρατή, επειδή πίστεψε στη δυνατoτητά του να επανέλθει και του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να κερδίσει τη ζωή του.
Ο μικρούλης
Η ιστορία που θα σας πω αφορά τον Μικρούλι. Ο Μικρούλης είναι ένας μεγαλόσωμος γάτος, και επειδή πολλοί μας ρωτούν γιατί τον λέμε Μικρούλι, η απάντηση είναι ότι κάποτε αυτός ο μεγαλόσωμος και καλοκάγαθος γάτος ήταν… μικρούλης. Είναι γιος του Κλαψάκου, ενός γάτου που ήταν επίσης πολύ κυριαρχικός και διένυε πολύ μεγάλες αποστάσεις, γιατί ήταν δύσκολο να πιαστεί και να στειρωθεί. Συνεπώς ήταν πολύ ζωηρός.
Κάποια στιγμή όμως τον πιάσαμε, στειρώθηκε και υιοθετήθηκε. Ο Μικρούλης στειρώθηκε εγκαίρως και έτσι δεν ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του. Κράτησε όμως κάποια βασικά στοιχεία, όπως το ότι είναι πολύ κυριαρχικός και ιδιαίτερα προστατευτικός, ειδικά απέναντι σε μωρά γατάκια και σε ζώα πιο αδύναμα. Όταν κάποιο άλλο ζώο έρχεται από ξένη περιοχή και προσπαθεί να βλάψει τα πιο αδύναμα, ο Μικρούλης μπαίνει μπροστά, τσακώνεται και τα υπερασπίζεται, λειτουργώντας πατρικά.
Είναι ένα γνήσιο παράδειγμα αλληλεγγύης, της πιο ισχυρής ύπαρξης προς την πιο αδύναμη, που μας ξαφνιάζει ευχάριστα και μας υπενθυμίζει ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπάρχει και στην ανθρώπινη κοινωνία — ενώ πολλές φορές απουσιάζει και μας λείπει ιδιαίτερα.
Η εγκατάλειψη
Ένα καλοκαίρι πριν από κάποια χρόνια, εν μέσω καύσωνα, βρήκαμε ένα κουτί σφραγισμένο με μονωτική ταινία μπροστά από την πύλη του Φιλοζωικού Συλλόγου. Εκείνο το πρωινό, η πρόεδρος απουσίαζε και θα επέστρεφε το βράδυ.
Πήρα στα χέρια μου το πακέτο και, καθώς το σήκωσα, ένιωσα μια κινητικότητα μέσα σε αυτό. Αποφασίσαμε να το ανοίξουμε.
Ανοίγοντας το πακέτο, ξεπρόβαλαν δύο μωρά γκρίζα γατάκια, λίγων ημερών, τα οποία ήταν έτοιμοθάνατα λόγω της ζέστης και της έλλειψης αέρα μέσα στο κουτί. Δεν υπήρχαν τρύπες για να αναπνέουν.
Τα ονόμασαμε Θάνο και Αθανασία, επειδή κατάφεραν να νικήσουν τον θάνατο. Με τη φροντίδα του Φιλοζωικού Συλλόγου μεγάλωσαν, έγιναν υγιέστατα και εξελίχθηκαν σε δύο μεγαλόσωμες γάτες που διεκδικούσαν με χαρά τη ζωή και το φαγητό τους.
Ενδεχομένως, ο άνθρωπος που άφησε το πακέτο να είχε καλή πρόθεση. Ωστόσο, όπως λέμε, «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις». Αν δεν ανοίγαμε τυχαία το κουτί και αν δεν το βλέπαμε, τα γατάκια σίγουρα θα είχαν πεθάνει, καθώς δεν υπήρχαν τρύπες για να αναπνέουν.
Ο σωστός τρόπος θα ήταν να παραδοθούν σε κάποιον άνθρωπο, να γίνει συζήτηση για τη διαχείρισή τους και να τηρηθεί το νομικό πλαίσιο. Η πράξη της απομάκρυνσης μικρών ζώων από τη μητέρα τους συνιστά κακοποίηση, καθώς τις περισσότερες φορές δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν. Το μητρικό γάλα παρέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για την επιβίωσή τους.
Η ανάληψη φροντίδας μωρών γατιών πρέπει να γίνεται μόνο εφόσον η μητέρα απουσιάζει και πάντα υπό τις κατάλληλες συνθήκες.
Οι επιθέσεις
Ένα σύγχρονο και δυσάρεστο φαινόμενο στον χώρο της φιλοζωίας είναι ότι πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων εξακολουθούν να τα βγάζουν βόλτα χωρίς να χρησιμοποιούν οδηγό – ή αλλιώς «λουρί». Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, όταν ο σκύλος είναι ιδιαίτερα επιθετικός, θα έπρεπε να χρησιμοποιείται και φίμωτρο.
Αυτή η πρακτική δεν θέτει σε κίνδυνο μόνο διερχόμενα ζώα ή ανθρώπους, αλλά και το ίδιο το δεσποζόμενο σκυλί, το οποίο μπορεί να χτυπηθεί από διερχόμενο αυτοκίνητο ή να εμπλακεί σε καβγά με άλλο ζώο και να τραυματιστεί.
Δύο θύματα αυτής της πρακτικής είναι οι γάτες Άβελ και Κοστάντζα, που ζουν στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας.
Ο Άβελ δέχτηκε επίθεση από δεσποζόμενο σκύλο χωρίς λουρί, ο οποίος του δάγκωσε και του έφαγε την ουρά, καταστρέφοντας τα νεύρα στη βάση της. Από τότε, για να ουρήσει ή να αφοδεύσει χρειάζεται ανθρώπινη βοήθεια, παραμένοντας πλήρως εξαρτημένος από φροντίδα για όλη του τη ζωή.
Η Κοστάντζα, μια άλλη γάτα του Άλσους, επίσης δέχτηκε επίθεση από σκύλο χωρίς λουρί, ο οποίος της έφαγε το ένα από τα τέσσερα πόδια. Σήμερα ζει ακρωτηριασμένη, ως τρίποδη.
Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπει κανείς ιδιοκτήτες σκύλων που αυτοαποκαλούνται «φιλόζωοι» να αδιαφορούν για την ευζωία, αφήνοντας τα ζώα τους ελεύθερα να κυνηγούν άλλα, αντιμετωπίζοντας το σαν παιχνίδι ή σαν «σαφάρι». Κάποιοι θεωρούν μάλιστα ότι έτσι αυξάνουν την ενεργητικότητά τους ή τα κάνουν πιο «μάχιμα».
Πρόκειται για ένα φαινόμενο κακοποιητικό, που σίγουρα δεν συνάδει με τον πραγματικό φιλοζωισμό.
Τα τροχαία
Η ιστορία αυτή αφορά το πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει μερικές φορές η εξοικείωση των αδέσποτων ζώων με τον άνθρωπο, ειδικά όταν αυτά συνεχίζουν να ζουν σε εξωτερικό χώρο και δεν έχουν υιοθετηθεί.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ιστορία του Πορτοκάλη. Ο Πορτοκάλης ήταν ένα ζωάκι που ζούσε στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας και πολλές φορές βρισκόταν κοντά στην πύλη του καταφυγίου. Δυστυχώς, μια μέρα, ενώ καθόταν κοντά στην πύλη, ένα αυτοκίνητο εισήλθε με μεγάλη ταχύτητα — παράτυπα βέβαια, καθώς θα μπορούσε εκείνη την ώρα να υπήρχε και κάποιο παιδάκι στη θέση του Πορτοκάλη. Ο γάτος δεν φοβήθηκε ούτε αντέδρασε, ίσως γιατί δεν πρόλαβε, και το αυτοκίνητο τον χτύπησε. Το χτύπημα ήταν μοιραίο, καθώς του θρυμμάτισε τη λεκάνη και προκάλεσε σοβαρά εσωτερικά τραύματα. Δυστυχώς, ο Πορτοκάλης κατέληξε δύο μέρες αργότερα στο κτηνιατρείο, όπου νοσηλευόταν για εσωτερική αιμορραγία.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ο Πορτοκάλης δεν είχε εξοικειωθεί τόσο πολύ με την ανθρώπινη παρουσία και τα αυτοκίνητα, τα οποία συχνά συνδύαζε με την παροχή τροφής.
Μια δεύτερη ιστορία είναι αυτή του Φράτζα. Ο Φράτζας ήταν επίσης ένα πολύ εξημερωμένο ζωάκι, πολύ κοντά στον άνθρωπο. Μια μέρα, ενώ βρισκόταν στην είσοδο του Άλσους, κοντά σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ένα όχημα ξεκίνησε να κινείται με χαμηλή ταχύτητα. Ο Φράτζας δεν μετακινήθηκε, και το αυτοκίνητο πάτησε την ουρά του, με αποτέλεσμα να προκληθεί ακρωτηριασμός της ουράς του. Ευτυχώς, χωρίς περαιτέρω επιπλοκές.
Και αυτό το περιστατικό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν ο Φράτζας φοβόταν περισσότερο και δεν είχε τόσο εξοικειωθεί με την ανθρώπινη παρουσία και τα αυτοκίνητα.
