Οι περισσότεροι σε ήξεραν με το όνομα σου.
Εγώ σε ήξερα ως τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο
που έπαιζα, συζητούσα, γελούσα.
Σε αντίθεση,
με κάθε άνθρωπο που αγαπάς πολύ, και σε αγαπά πολύ,
που είναι τόσο σημαντικός,
που σε επηρεάζει τόσο πολύ
που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο με την ίδια ευκολία που μπορεί να στείλει στην κόλαση,
εσύ,
μου έδινες μόνο χαρά και ζωή.
Επειδή η αγάπη σου
ήταν όλη η αγάπη που μπορούσες να δώσεις,
χωρίς όρους και χωρίς προϋποθέσεις.
Επειδή η παρουσία μου ήταν πιο σημαντική
από τον λιγοστό σου χρόνο.
Επειδή πάντα ήμουν μέσα σου,
από την στιγμή που βγήκα από μέσα σου,
όσο μακρυά κι αν πήγα,
όσο απών κι αν ήμουν.
Επειδή ήμουν η χαρά σου,
όταν δεν υπήρχε καμία ελπίδα,
επειδή ήμουν το φως όταν όλα ήταν σκοτεινά.
Επειδή όλο τον πόνο που θα μπορούσα να έχω,
κατάφερνες να τον κρατάς για εσένα,
εκτός από την τελευταία φορά…
