Search
Close this search box.

Άνεργος… 23 ετών…

7
1979


Ξεκινάει η μέρα μου και μάλιστα με ένα πολύ όμορφο γεγονός! Περιμένω να συναντηθώ με τον διευθυντή της εταιρείας που δουλεύω για να μου ανακοινωθεί μία καινούργια θέση εργασίας, μια προαγωγή που περίμενα να έρθει και ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος που κατάφερα να ξεχωρίσω για αυτές τις ικανότητες μου.

Ραντεβού πρωινό για κούρεμα σε μαγαζί κοντά στο σπίτι μου, μπαίνω στο μαγαζί, κάθομαι στην καρέκλα και αρχίζει να με κουρεύει ένα παλικάρι στην ηλικία των 25 ετών που σπούδασε Αγγλία. Ακριβώς από δίπλα ακόμα ένα παλικάρι στην ηλικία των 23 ετών παρακολουθεί προσεκτικά τις κινήσεις και τον τρόπο κουρέματος

– Από πού είσαι; με ρωτάει το παλικάρι που με κουρεύει.
– Από Θεσσαλονίκη,  του απαντώ.
– Ο Γιώργος είναι από την Άρτα και ήρθε εδώ για δουλειά

Κοιτώντας τον Γιώργο, μου δημιουργήθηκε η απορία για την ηλικία του οπότε και αρχίζω συζήτηση μαζί του

-Μα καλά, πόσο χρονών είσαι Γιώργο;
– Είμαι 23 ετών και είμαι από την Άρτα όπως σου είπε ο Γιάννης.
– Και τι κάνεις εδώ;
– Ήρθα για δουλειά γιατί στην Ελλάδα δεν μπορούσα να βρω πάνω στο πτυχίο μου.»
– Συγνώμη βρε Γιώργο αλλά πώς μένεις εδώ; Πού;»
– Μένω μαζί με ένα ζευγάρι που είναι φίλοι μου και είμαστε στην ίδια ηλικία. Ήρθαμε όλοι μαζί για δουλειά και μένουμε στο ίδιο σπίτι για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα έξοδα.»

Η συζήτηση συνεχίστηκε αλλά δεν χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω για να προβληματιστώ και να δώσω ένα θέμα για σκέψη. Τρία παιδιά 23 ετών έφυγαν από την Ελλάδα για να βρουν κάτι καλύτερο. Τρία παιδιά που μόλις τελείωσαν τις σπουδές τους, τρία παιδιά που άφησαν πίσω τους γονείς τους που τους μεγάλωσαν, που δεν πρόλαβαν να τα δουν να προοδεύουν, τρία παιδιά που είχαν φίλους, όνειρα, προσδοκίες, αγάπες και αδέρφια… 

Γιατί Ελλάδα μου; Γιατί; Δεν φτάνουν οι καθημερινές αποτυχίες των πολιτικών σου, οι μικρότητες των ανθρώπων και θέλεις να φτάσεις μέχρι την νεολαία; Να μην μείνει ελπίδα στον τόπο αυτό; Γιατί Ελλάδα μου; Γιατί;

Είμαι 32 ετών και δεν είμαι στην Ελλάδα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να βοηθήσω με τον τρόπο μου! Όταν όμως συναντώ νεαρά παιδιά να αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους τότε κάνουμε πολλά λάθος πράγματα! Έχουμε ευθύνη για τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε, για τις επιλογές μας ως μονάδες προς το σύνολο αλλά και για το επίπεδο μόρφωσης και καλλιέργειας τρόπων που αναπτύξαμε! Η εποχή που ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του πρέπει να τελειώσει! Θα πρέπει να κοιτάμε το σύνολο και την νεολαία μας, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις απογοητεύσεις που θα περάσουν αλλά είμαστε υπεύθυνοι και για την πρόοδο που θα κάνουν! Αποφασίστε! Και αποφασίστε γρήγορα! Γιατί στο τέλος, θα υπάρχουν μόνο άνθρωποι με μπαστούνια στην Ελλάδα και ένα σκήνωμα μιας χώρας που δεν θα θέλει ούτε το όνομα της να ακούγεται…

Photo: Hernain Pinera

MEDIA

Video
Sound file

Συλλογές

Σχόλια

Αφήστε μια απάντηση