Search
Close this search box.

Τα μελένια μαχαίρια και τα αστέρια

8
2084


Είναι κι εκείνα τα μαχαιριά βρε παιδί μου, τα βαπτισμένα άλλοτε με συγγενικό, άλλοτε φιλικό κι άλλοτε ερωτικό λάδι.
Και ποιός από εμάς δεν καρφώθηκε το ελάχιστο μια φορά;
Αν βάλεις τις πλάτες μας σε μια άλλη διάσταση θα τις δεις γεμάτες στιλέτα .
Μα πόσα ηθελημένα ή ακουσία δεν καρφώσαμε κι εμείς;
Εγώ λοιπόν τα λέω μελένια, ναι μελένια, γιατί το αίμα, που έτρεχε από την πληγή που προκάλεσαν, ήταν γλυκό!
Έφεραν πόνο κι ο πόνος σημαίνει ότι είσαι ζωντανός φίλε, τεραστία υπόθεση…

Κάθομαι λοιπόν κι αγναντεύω τ’ άστρα, εξίσου σημαντικό αν σκεφτείς ότι ένα χρόνο έκανα να τα δω.

Μονό οι νεκροί δεν μπορούν να τα αντικρύσουν.
Έτσι κι εγώ λοιπόν, όταν σκαφτόμουν ότι θα τα ξαναδώ ζωντάνευα εκ νέου μέσα στα ντουβάρια και άλλαζα κρεβάτια· πήγαινα στο κάτω κι έβλεπα το κάτω μέρος του κρεβατιού, πήγαινα στο πάνω κι έβλεπα το ταβάνι. Πού πήγαν τ’ άστρα; αναρωτιόμουν εκείνο το καλοκαίρι.
Άραγε εκεί έξω χαλαλίζει κανείς λίγο από το χρόνο του να δει την ομορφιά τους ή ακόμη μετρά τα μελένια μαχαιριά στη πλάτη του; Πφ, σιγά μην κάτσω να τα μετρήσω, είναι αμέτρητα, δεν θα χάσω χρόνο από αυτή τη θέα των άστρων. Είμαι ζωντανή και θα ξοδέψω το χρόνο για να βλέπω αυτά, που σε κλάσματα του δευτερόλεπτου μπορείς να χάσεις.
Όσο για τα μαχαίρια φίλε τ’ αγαπάω! Ναι! τ αγαπώ, με έφτασαν εδώ για να μετρώ στιγμές μαζί με τ’ άστρα.

 Φωτογραφία: Pexels

MEDIA

Video
Sound file

Συλλογές

Σχόλια

Αφήστε μια απάντηση