Οι ιστορίες με τους πρόσφυγες που κατέφτασαν με τα κατοικίδια τους (σκύλους, γάτες ή ακόμη και πτηνά) έχουν γίνει λίγο πολύ γνωστές.
Η ιστορία του γάτου Κουνκούς όμως δεν έχει γίνει τόσο γνωστή στην Ελλάδα. Αποφάσισα λοιπόν να την γράψω για το Characters διότι είναι από αυτές τις ιστορίες που αξίζει να γίνουν γνωστές. Είναι μια ιστορία που όπως είπε η Θαλίνα δείχνει τι μπορεί να πετύχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων με κοινό όραμα. Είναι μια ιστορία που δίνει ελπίδα και διδάσκει πολλά.
Ο Κουνκούς λοιπόν ήταν ένας πανέμορφος γατούλης από το ΙΡΑΚ που κατέφτασε στη Λέσβο, στη Σκάλα Συκαμνιάς συγκεκριμένα, το φθινόπωρο του 2015. Από το φόβο του λόγω της αναμπουμπούλας που επικρατούσε όταν έβγαιναν οι άνθρωποι από τη βάρκα, έτρεξε και κρύφτηκε. Έτσι η οικογένεια του τον έχασε. Είπαν στους εθελοντές ότι έχασαν τον γάτο τους αλλά κανείς δεν τον είχε δει. Δυστυχώς έπρεπε να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Φανταστείτε όμως τι καημό κουβαλούσαν που κατάφεραν να μην τον χάσουν από το Ιράκ μέχρι τη Τουρκία και τον έχασαν μόλς έφτασαν στο νησί…
Σε κάποια φάση λοιπόν ο Κουνκούς εμφανίστηκε, ταλαιπωρημένος, αδυνατισμένος και από κατάλευκος είχε γίνει γκρι ο καψερός από τις κακουχίες… Οι γάτες στη Σκάλα που έχουν την κοινότητα τους τον τραμπούκιζαν διότι δεν ήταν ένας από αυτούς (μήπως τελικά οι άνθρωποι έχουμε μεταδώσει το συναίσθημα της ανισότητας και τη συμπεριφορά του ρατσισμού στα ζώα που ζουν γύρω μας;) κι έτσι αυτός καθόταν μοναχός του πιο πέρα από αυτές. Κάποιοιες εθελόντριες, η Amy και η Ashley, τον πήραν τον χαμπάρι και έτσι τον πήραν μαζί τους να τον φροντίσουν στο δωμάτιο που ζούσαν. Τον πήγαν σε κτηνίατρο, τον έπλυναν, του έπλεξαν μέχρι και πουλόβερ και του έδωσαν όλη την αγάπη και θαλπωρή που αποζητούσε. Παράλληλα όμως, έβαλαν σκοπό να βρουν τον άνθρωπο που τον έχασε διότι ήταν ολοφάνερο πως ήταν ένας γάτος που ήρθε από αλλού. H Michelle μπήκε τότε στο παιχνίδι κι από τον υπολογιστή της στην Αμερική άνέλαβε να φτιάξει τη σελίδα στο Facebook (και αφού βρέθηκε η οικογένεια όλες τις επαφές με τα media). Ένας καλός κύριος στη Λέσβο, ο Ιγνάτιος, φιλοξενούσε τον Δία/Κουνκούς μέχρι να ολοκληρωθούν τα διαδικαστικά (να βάλει τσιπάκι ο κτηνίατρος, να ετοιμάσει διαβατήριο, να του κάνει τα απαραίτητα εμβόλιο και την απαραίτητη αποπαρασίτωση). Όταν αυτά ολοκληρώθηκαν ταξίδεψε με την Amy μέχρι Αθήνα και από Αθήνα μέχρι Βερολίνο όπου εκεί κάποια άλλη καλή εθελόντρια είχε αποφασίσει να τον φιλοξενήσει μέχρι να βρεθεί η οικογένεια του.
Όταν έμαθα για την ιστορία του Δία (έτσι τον έλεγαν μέχρι να βρεθεί η οικογένεια του και να μάθουμε το αληθινό του όνομα) τη δημοσίευσα στο γκρουπ που έχω φτιάξει για τα ζώα από/στη τη Συρία και έγινε ένα σχετικό σούσουρο. H Θαλίνα σκέφτηκε – λογικά – πώς οι άνθρωποι που τον έχασαν, το πιο πιθανό ήταν να μην ξέρουν Αγγλικά και ίσως να μην έιχαν καν πρόσβαση στο facebook. Οπότε πρότεινε να μεταφραστεί η αγγελία στα Αραβικά, Φαρσί κλπ και να ζητήσουμε να κυκλοφορήσει στα camps ανά την Ευρώπη. Έτσι κι έγινε, βρήκαμε μεταφραστές για την κάθε γλώσσα, 2-3 κιόλας για σιγουριά! Μεταφράστηκε στα Φαρσί, Αραβικά και Κουρδικά, η Θαλίνα έφτιαξε μια όμορφη αφίσα και ζητήσαμε από τους πρόσφυγες και τους εθελοντές που γνωρίζαμε να την εκτυπώσουν και να τη βάλουν σε camps (είχαμε πια στήσει ένα ολόκληρο δίκτυο ανθρώπων όσοι ασχοληθήκαμε με το προσφυγικό για μήνες, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική).
Δεν πέρασε ούτε μήνας και το θαύμα έγινε! Η οικογένεια που είχε χάσει τον Κουνκους ζούσε πια στη Νορβηγία σε ένα σπίτι και είχαν μιλήσει σε όλον τον κόσμο για τον πολυαγαπημένο γάτο τους που έχασαν στη Λέσβο, για την ανησυχία τους για αυτόν και την επιθυμία τους να τον βρουν. Έτσι, μία γυναίκα που τους στήριζε τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασης τους, είδε την αφίσα σε ένα camp εκεί κοντά και την πήρε να τους την δείξει. Ο Δίας ήταν όντως ο Κουνκούς! Η οικογένεια αποτελείται από μια μητέρα και τα πέντε παιδιά της. O Doug, ενας ακόμη εθελοντής που ήταν μέρος της «ομάδας διάσωσης του Δία» συνόδεψε τον γατούλη μέχρι τη Νορβηγία και η στιγμή της επανένωσης βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από την εφημερίδα The Guardian!
Το μόνο θλιβερό σε αυτή την ιστορία είναι το τέλος της. Ο Κουνκους, αφού έγινε ο πιο διάσημος (πρόσφυγας) γάτος στον κόσμο, που για την αφεντιά του ακόμη και στην Ιαπωνία προβλήθησαν ρεπορτάζ…απεβίωσε μόλις 4 μήνες αφού επανενώθηκε με την οικογένεια του. Οι κτηνίατροι έκριναν πως μάλλον έιχε Feline Infectious Peritonitis (FIP), ένα ιό που μεταλλάσσεται σε θανατηφόρο με πολύ γρήγορο ρυθμό.
Σοκαριστήκαμε όλοι από αυτό το τραγικό τέλος. Η οικογένεια έλαβε αμέτρητες κάρτες, ζωγραφιές και αμέτρητα γράμματα συμπαράστασης από όλον τον κόσμο… Η Ashley ζήτησε από έναν Περουβιανό ζωγράφο να ζωγραφίσει ένα πορτραίτο του Κουνκούς και τους έστειλε. Η Amy επισκέφτηκε την οικογένεια 3 μήνες ύστερα και μέσω του γκρουπ μάθαμε πως η οικογένεια είναι φυσικά πολύ ευγνώμων για όλα όσα έλαβε. Υιοθέτησαν ένα μωρό γατάκι που ονόμασαν Bella Η ιστορία του κυκλοφορεί πλέον και σε παιδικό βιβλίο που λέγεται «Lost and Found Cat: The True Story of Kunkush's Incredible Journey». Συγγραφείς είναι η Amy κι ο Doug και η εικονογράφηση είναι της Sue Cornelison.
Κάπως έτσι, 3 Αμερικανίδες, 1 Γερμανός και ένα δίκτυο πολλών ανθρώπων από πολλές χώρες, πολύ μακρινές μεταξύ τους, ανθρώπων που δε μιλούν την ίδια γλώσσα αλλά όλοι μιλούν τη γλώσσα της αγάπης, βοήθησαν τον πανέμορφο αυτόν γάτο να περάσει τους τελευταίους μήνες της ζωής του με την οικογένεια του.
