Κάθε ημέρα που ξυπνάμε και είμαστε ζωντανοί, διαπιστώνουμε πως ακόμα και αυτό είναι μία ευλογία.
Κάθε ημέρα, τόσο στις ειδήσεις όσο και στη ζωή μας, γινόμαστε μάρτυρες των δυσκολιών των άλλων όπως και των ξαφνικών δυσάρεστων αλλαγών που μπορεί να υπάρξει στη ζωή τους. Όλα αυτό σε συνδυασμό με τις δικές μας καθημερινές μάχες, μας δείχνει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό, κάθε ημέρα που καταλήγει με εμάς να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι είναι και αυτό ακόμα ένα θαύμα.
Η ζωή είναι δύσκολη, γεγονός. Θα μπορούσε όμως ακόμα και αυτή η τόσο σκληρή διαπίστωση να μας ωφελήσει πνευματικά και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους;
Πριν χρόνια, είχα μία κολλητή φίλη με την οποία περνούσαμε κάθε μέρα μαζί, βγαίναμε καθημερινά έξω. Πηγαίναμε μαζί γυμναστήριο, μαγειρεύαμε στο σπίτι της μαζί, τρώγαμε μαζί και γενικώς είχαμε δεθεί με μία ιδιαίτερη φιλία. Μερικές φορές όμως, η αγάπη της ήταν τόσο έντονη, που δε σήκωνα πάντοτε το κινητό για να απαντήσω στις κλήσεις της. Ξαφνικά, μετά από ημέρες αναζήτησης αφού εκείνη είχε εξαφανιστεί, ενημερώθηκα για τον ξαφνικό χαμό της. Ο πόνος μου ήταν βαθύς, τότε άρχισα να βλέπω την αληθινή αξία της φιλίας που είχα ζήσει και ζήτησα μέσα μου και μία ‘’συγγνώμη’’ από εκείνη για τις φορές εκείνες που μπορεί να τη στεναχώρησα.
Πολλές φορές, ένα άσχημο γεγονός ή μία ξαφνική αλλαγή στη ζωή μας, μας δίνει το έναυσμα να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας. Να διαπιστώσουμε πως πολλές φορές ξεχνιόμαστε μέσα στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και δε δείχνουμε αγάπη στους ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή μας. Πως μερικές φορές φερόμαστε απόλυτα, σκληρά και δε δείχνουμε συμπόνια, με μία αδιαφορία που είναι και αυτή ένας μικρός θάνατος.
Ώσπου ξαφνικά, το αύριο μας φέρνει μπροστά σε κάτι δυσάρεστο. Χάνουμε τον αγαπημένο μας άνθρωπο, μας συμβεί εμάς κάτι άσχημο, το οτιδήποτε. Και τότε, σκεφτόμαστε εκείνη τη γλυκιά κουβέντα που δεν είπαμε ποτέ, εκείνο το τηλεφώνημα που δεν πήραμε ποτέ, εκείνη την αγκαλιά που δε δώσαμε ποτέ. Διαπιστώνουμε τη θνητότητά μας και το γεγονός πως η κακία μας είναι αυτή που μένει και μας καίει τα σωθικά. Αντιλαμβανόμαστε πως είχαμε δίπλα μας σπουδαία πράγματα που όμως ο εγωισμός και η τυφλότητα δε μας άφησε να εκτιμήσουμε.
Ας δείχνουμε αγάπη και αν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον, τουλάχιστον ας μην τον πληγώσουμε. Το αύριο δεν ξέρεις τι φέρνει και είναι κρίμα να αφήνεις την κακία να σε νικάει..