Στην αναμονή του Ιατρικού κέντρου για την παραλαβή των ιατρικών αποτελεσμάτων περίμενε η Μαρία. Είχα να την δω 15 χρόνια. Ευγενική παρουσία, θυμάμαι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια έχοντας χάσει τη μάνα της, εκείνη μεγάλωσε τα μικρότερα αδέρφια της. Σιγά σιγά βρήκε το δρόμο της, έμαθε μια τέχνη, γνώρισε τον Γιώργο που ήταν γιατρός, κάνανε δύο παιδιά. Και απόψε την είδα ξανά μπροστά μου. Η εξέταση έγραφε πάνω: μαστογραφία. Της μίλησα, θυμηθήκαμε τα παλιά και μου είπε πως είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο. Όμως, συνέχιζε τον αγώνα. Είχε δυο παιδιά, ήθελε να ζήσει. Κράτησα το χαμόγελο της και τη θετική της στάση προς τη ζωή. «Μην τα παρατάς» σκέφτηκα.