Αποστασιοποίηση

Κάθε φορά που βρίσκομαι σε μία νέα πόλη, λόγω δουλειάς, συνήθως δεν γνωρίζω κανέναν. Τότε ανεβαίνω σε ένα ψηλό σημείο. Εκεί συναντώ πάντα κάποιον ο οποίος με ακολουθεί παντού και τον γνωρίζω από την αρχή. Επίσης είναι μία πρόκληση για να καταπολεμήσω την υψοφοβία μου αλλά και την αίσθηση της εγκατάλειψης. Έτσι έκανα όταν βρέθηκα και στην πόλη του Σορέ.

Περπατώντας στους δρόμους της πόλης, πάντα συναντώ κάποια κοπέλα που πιστεύω ότι ταιριάζουμε τόσο πολύ που θα μπορούσα να περάσω την ζωή μου μαζί της. Ακόμη και εάν η γνωριμία μας περιορίστηκε σε μία φευγαλέα μάτια καθώς διασταυρωθήκαμε στον δρόμο.

Περνώντας μπροστά από ένα εγκαταλελειμμένο ροζ αρχοντικό σπίτι συνάντησα μία ηλικιωμένη κυρία που ζούσε ακριβώς δίπλα από αυτό, σε ένα μικρό δωμάτιο 5Χ5. Το δωμάτιο είχε τόσο προσεγμένα αλλά και προσεκτικά επιλεγμένα πράγματα που ήταν λες και είχαν φτιαχτεί ειδικά γι’αυτό. Παρόλο το μέγεθος του δεν ένιωθες ότι έλειπε κάτι. Το ίδιο ίσχυε και για την κυρία που με φώναξε να μου δώσει λίγο νερό…

Αφού μιλήσαμε για περίπου 3 λεπτά τις είπα ότι δεν γνωρίζω κανέναν στην πόλη. Τότε εκείνη μου είπε ότι οι ντόπιοι δεν μιλάνε παρά μόνο μεταξύ τους. Όμως εάν ήθελα να γνωρίσω ανθρώπους που για να επικοινωνήσω, θα έπρεπε να πάω σε ένα συγκεκριμένο κτίριο της πόλης και να γράψω ένα μήνυμα στον τοίχο με σπρέι. Αυτό θα έπρεπε να είναι κωδικοποιημένο και γραμμένο με κόκκινη μπογιά ενώ οι απαντήσεις με μαύρη. Μου έδωσε ένα χαρτί με κωδικούς.

Την επόμενη ημέρα βρήκα μία απάντηση στο μήνυμα του τοίχου. Έπρεπε να πάω σε ένα σπίτι όπου θα γίνονταν ένα πάρτι. Καμία επικοινωνία δεν μπορούσε γίνει με SoMe ή τηλεφωνικά. Μόνο μέσα από τον τοίχο αλλά κυρίως συναντώντας ανθρώπους με προσωπική επαφή. Μπαίνοντας στο σπίτι δεν υπήρχε κανείς. Το μόνο που βρήκα ήταν γραμμένο στον τοίχο ένα μήνυμα “ΙΟΚ-1”. Έξω από το σπίτι επίσης είδα ένα κωδικοποιημένο μήνυμα με κόκκινη μπογιά που έγραφε “Ήμουν εδώ”

Άναψα ένα τσιγάρο και τότε έπιασε ένας δυνατός αλλά ευχάριστος αέρας. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα τελειώνει το τσιγάρο όταν φυσάει. Σαν ο αέρας να επιταχύνει τον χρόνο. Οπότε το τσιγάρο ως μονάδα μέτρησης του χρόνου θα πρέπει να μετριέται με νηνεμία. Σκεφτόμουν τι να είναι το ΙΟΚ-1.

Την άλλη μέρα είχα καταλάβει ότι μάλλον δεν θα μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον με τον τρόπο που μου είπε η ηλικιωμένη, συμπαθής κατά τ’αλλα, κυρία. αποφάσισα να κάνω φίλο μου αυτόν τον γάτο. Καθώς έπαιζα μαζί του κοιτούσα αφηρημένος απέναντι στον τοίχο που είχα έγραψα το κωδικοποιημένο μου μήνυμα. Ήταν μία κοπέλα και έγραφε κάτι με κόκκινη μπογιά…

Έτρεξα να την προλάβω αλλά μόλις πλησίαζα έφυγε σαν να μην με είδε. Στάθηκα μπροστά σε αυτό που έγραφε και για λίγο τα έχασα. Έγραφε ότι κάνει πάρτι σε ένα εγκατατελειμμένο σπίτι λίγο πιο πέρα, αύριο το απόγευμα.

Έφτασα στο πάρτι. Ήταν δίπλα στο σπίτι της κυρίας που μου μίλησε πρώτη φορά για την κωδικοποίηση. Έξω από το σπίτι είχαν βάλει μια κορδέλα, σαν να προσπαθούσαν να αποτρέψουν την είσοδο σε άτομα που δεν είχαν δει το κωδικοποιημένο μήνυμα. Το πάρτι ήταν πριβέ, και αυτό το έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρον. Ήμουν έτοιμος…

Το πάρτι είχε πολύ κόσμο. Όλοι φορούσαν τις μάσκες τους. Φαίνονταν όλοι τόσο απασχολημένοι με τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις τους. Προσπαθούσα να ακούσω τι έλεγαν, μάλιστα συμμετείχα και εγώ. ‘Όλοι να μιλούσαν πίσω από τις μάσκες, πράγμα που έμοιαζε σαν να είχαν από πριν, προγραμματίσει ήδη τι θα πούνε,  και τώρα απλά παρίστανται για να εκτελέσουν τον προγραμματισμένο μονόλογο. Μάλιστα ο ένας αλληλεπιδρούμε με τον άλλον σαν να καταλάβαινε και να συμφωνούσε, αλλά στην πραγματικότητα μιλούσαν σε εντελώς διαφορετικές γλώσσες. Αυτό όμως δεν έμοιαζε να τους αποθαρρύνει, αφού ο καθένας έδειχνε όλο και πιο ενθουσιασμένος με αυτά που έλεγε.

Η εγκατάλειψη αφορά τον άνθρωπο, και μάλιστα την πολιτισμένη version αυτού. Στην φύση δεν έχει έννοια. Αυτό ισχύει γιατί ότι εγκαταλείπει ο άνθρωπος, αυτό αλλάζει μορφή, απομακρύνεται από τον πολιτισμό του, και από τον ίδιο. Οι εγκαταλελειμένοι χώροι για παράδειγμα, κυριαρχούνται από την φύση.  Χρειάζονται την επέμβαση του ανθρώπου για να ξαναγίνουν κατοικίσιμοι. Όπως και οι άνθρωποι που όταν χάσουν την ανθρωπιά, τι αξίες και τις ιδέες τους, παύουν να είναι πια κατοικίσιμοι από άλλους ανθρώπους.

Ακόμη και η τεχνολογία απαρχαιώνεται και παύει να είναι “κατοικήσιμη”. Όμως αυτή έχει μία ιδιαιτερότητα. κάθε τεχνολογία είναι η βάση για να αναπτυχθεί η επόμενη, κάθε καινοτομία, κάθε νέα σκέψη από τον Ηράκλειτο μέχρι σήμερα είναι αυτή που βοήθησε τον άνθρωπο να φθάσει αυτό που έχει καταφέρει έως σήμερα. Γιατί οι σκέψεις εμπνέουν ιδέες που με την σειρά τους δημιουργούν δράσεις, οι οποίες καταγράφονται ως ιστορίες…

Ο ΙΟΚ-1 είναι ο πιο αρχαίος και απομακρυσμένος γαλαξίας που γνωρίζουμε. Ανακαλύφθηκε το 2006. Απέχει 12,88 δισεκατομμύρια έτη φωτός από την Γη.
Κι’ όμως τον αισθάνομαι τόσο κοντά μου…