Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα που πέρασα τη φουρτουνιασμένη θάλασσα και έφθασα στη χώρα σου.
Πάτησα στο μαλακό χώμα του νησιού σου και εσύ έτρεξες να με βοηθήσεις. Έπιασες το παγωμένο χέρι μου με το δικό σου ζεστό χέρι. Τα μάτια μου είδαν την ομορφιά του νησιού σου και η καρδιά μου την καλοσύνη σου.
Τα μάτια μου ίσως μία μέρα ξεχάσουν, αλλά η καρδιά μου ποτέ.
Να ξέρετε πως θα σας θυμάμαι όσο ζω.
Μια μέρα που η χώρα μου θα είναι μακριά από τον πόλεμο, εύχομαι να μπορέσω να ανταποδώσω τη φιλοξενία για να σας ευχαριστήσω για την καλοσύνη, την τρυφερότητα και την ελπίδα που μας δώσατε την στιγμή της απελπισίας μας.
Καλή αντάμωση
Tο σκίτσο είναι της Nahjmia Hossaini
