Όλα προέκυψαν από μια ανάγκη, την οποία διαδέχθηκε μια συγκυρία γεγονότων και γνωριμιών. Και βέβαια από έναν μεγάλο στόχο: να βρίσκομαι στην θάλασσα καθώς από μικρό παιδί 5 ετών ασχολούμουν με το υγρό στοιχείο και την κολύμβηση σε αγωνιστικό επίπεδο. Σε ηλικία 12 ετών τα καλοκαίρια ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θαλάσσιο σκι και στην εφηβεία με τα θαλάσσια σκάφη εξερευνώντας με φίλους τα ελληνικά νησιά. Με το ξεκίνημα της κρίσης, αναγκαστήκαμε να αναπροσαρμόσουμε τα δεδομένα, τις επιλογές και τις συνήθειες μας και επειδή ήταν δύσκολο να συνεχίσουμε την ενασχόληση με τα ταχύπλοα λόγω του αυξημένου κόστους, το καλοκαίρι του 2010 γεννήθηκε η ιδέα να πάρω ένα καγιάκ, προκειμένου να συνεχίσω να βρίσκομαι κοντά στη θάλασσα. Τότε γεννήθηκε και η ιδέα ενός μεγάλου ταξιδιού με καγιάκ, το οποίο και καταφέραμε να κάνουμε το 2011, τον πρώτο διάπλου Αιγαίου, από την Ερέτρια μέχρι το Ηράκλειο Κρήτης.
Συγχρόνως με αυτήν την ιδέα ξεκίνησε να δημιουργείται η ομάδα South Evian Gulf team, μια ομάδα ανθρώπων με την ίδια βαθιά αγάπη για τη θάλασσα και τα ναυτικά ταξίδια. Όταν το καλοκαίρι του 2011 ο πρώτος διάπλους στέφθηκε με επιτυχία, συνειδητοποίησα ότι μπορούμε να κάνουμε και άλλα ταξίδια, εξίσου μεγάλα, κι έτσι καταρτίστηκε το πρόγραμμα των εγχειρημάτων των επόμενων ετών, μεταξύ των οποίων το μεγάλο ταξίδι ‘’Ελλάδα 1000 μίλια’’ που έγινε το 2014, ένα ταξίδι από το δυτικότερο άκρο της χώρας του Οθωνούς μέχρι το ανατολικότερο, το Καστελλόριζο. Θυμάμαι σε εκείνο το ταξίδι, δυο μέρες πριν τον απόπλου από τους Οθωνούς ήρθε κοντά μου ο Καπεταν Σπύρος, ένας συνταξιούχος πλοίαρχος, ο οποίος μόλις έμαθε τι θα κάναμε και πού θα πηγαίναμε, μου έδωσε ένα γράμμα. Μου ζήτησε μόλις πιάσω στεριά στο Καστελλόριζο να παραδώσω το γράμμα στον παλιό του φίλο, τον παπα Γιώργη, τον ιερέα του χωριού. Πράγματι όταν έφτασα κωπηλατώντας στο Καστελλόριζο, παρέδωσα το γράμμα στον παπα Γιώργη. Ο καπετάν Σπύρος του έγραφε το εξής μήνυμα: «εύχομαι τα δυο νησιά μας που ‘’κλείνουν’’ ανάμεσα τους ολόκληρη την Ελλάδα, να δημιουργήσουν μια φιλία σαν να ήταν το ένα δίπλα στο άλλο». Έτσι το ίδιο το ταξίδι απέκτησε και ένα επιπλέον κίνητρο…
Παράλληλα ζώντας σε μια κοινωνία ακραίων ανισοτήτων η οποία έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια κατά την διάρκεια της κρίσης, δεν μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια απέναντι στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν ολόκληρα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, συνάνθρωποί μας που υποφέρουν έχοντας σοβαρά προβλήματα υγείας και δεν μπορούν να βρουν συμβατό δότη ή παιδιά που υποφέρουν και η μόνη τους ελπίδα εναπόκειται σε ιδρύματα. Συνεπώς ως άνθρωποι που ζούμε, που αναπνέουμε, μέσα σε αυτήν την κοινωνία δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ένα εγχείρημα με δημόσια εμβέλεια, υπέρ ενός καλού, κοινωνικού σκοπού. Αυτό που είχαμε κατά νου, ήταν όχι μόνο να βοηθήσουμε αλλά να εμφυσήσουμε μία πιο ενεργή στάση ζωής στους συμπολίτες μας απέναντι στα κοινά μας προβλήματα. Να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσους απειλούν την ίδια μας την ύπαρξη.
Έτσι οι πρώτες μας εκστρατείες, αφιερώθηκαν αρχικά στο Χαμόγελο του Παιδιού, στην Κιβωτό του Κόσμου, κι έπειτα από το 2013 αφοσιωθήκαμε με τις αποστολές μας αποκλειστικά στη διάδοση της εθελοντικής δωρεάς μυελού των οστών στηρίζοντας το σύλλογο γονέων καρκινοπαθών παιδιών «η Πίστη» κ.α Ζήσαμε δύσκολες στιγμές όταν σε Ογκολογικές κλινικές ήρθαμε σε επαφή με παιδιά που δίνουν αγώνα για ζωή. Παιδικά πρόσωπα, καταπονημένα, στα οποία όμως υπάρχει ακόμη άσβεστη η ελπίδα, το βλέπεις στο χαμόγελο τους, στο βλέμμα τους. Είναι μια εμπειρία που σε “ταρακουνάει’’.
Το 2011, εν πλω, είχαμε ένα σοβαρό ατύχημα στη θάλασσα. Ανατράπηκε το σκάφος του συναθλητή μου, καθώς πέσαμε σε “καιρό”, σε πολύ ισχυρούς ανέμους, χάσαμε τα κουπιά, δυσκολευτήκαμε πολύ αλλά καταφέραμε να το αντιμετωπίσουμε. Αυτό το περιστατικό όμως με έκανε πολύ πιο προσεκτικό στη συνέχεια, ήταν ένα πολύτιμο μάθημα ζωής: να μην θεωρείς τίποτε δεδομένο και πως τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σε μια στιγμή…
Το μότο της ομάδας είναι «σε μια θάλασσα πιθανοτήτων, κυνηγώντας το απίθανο», που σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε την μεγάλη αβεβαιότητα που υπάρχει στην ζωή μας – όπως υπάρχει και στην θάλασσα – αλλά αυτή η αβεβαιότητα δεν θα πρέπει να μας αποτρέψει από το να κυνηγάμε το απίθανο με την έννοια ότι τίποτα όμορφο δεν είναι απίθανο αν το πιστέψεις και αν προσπαθήσεις.
Φωτογραφίες: Cinedrone Productions
