Τα Ταμπακαριά…
… Και ο άγνωστος κόσμος τους.
Ως τόπος επεξεργασίας των δερμάτων, αναπτύχθηκαν στην ανατολική βραχώδη περιοχή των Χανίων πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα, μακριά από τα τείχη της πόλης.
Μαρτυρίες για την εγκατάσταση βυρσοδεψείων στα Χανιά υπάρχουν από τον 18ο αιώνα.
Η κύρια εγκατάσταση των Βιοτεχνιών στη συγκεκριμένη περιοχή, πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο της Αιγυπτιοκρατίας ( 1830-40), σύμφωνα με επίσημο αραβικό έγγραφο.
Η πρώτη εγκατάσταση έγινε στο παραθαλάσσιο τμήμα της οδού Βιβιλάκη και αργότερα (μετά το 1920) επεκτάθηκε ανατολικότερα (Αγία Κυριακή).
Ο μεσοπόλεμος ήταν η εποχή της μεγαλύτερης ακμής των Ταμπακαριών.
Κατά τη γερμανική Κατοχή τα βυρσοδεψεία σταμάτησαν να λειτουργούν.
Μεταπολεμικά νέος μηχανολογικός εξοπλισμός αντικατέστησε παλιότερες μεθόδους και ο εκσυγχρονισμός κατέστησε τις Βιοτεχνίες πιο παραγωγικές και κερδοφόρες.
Η κάμψη ήρθε τη δεκαετία του 70, για να φτάσει στις μέρες μας να απομένουν ζωντανές περίπου το ένα δέκατο των αρχικών επιχειρήσεων.
Σήμερα από τα βυρσοδεψεία άλλα είναι εγκαταλελειμμένα, άλλα έχουν αλλάξει χρήση και μερικά από αυτά συνεχίζουν τη λειτουργία τους.
Το στοιχείο που δεν μεταβλήθηκε στο χρόνο είναι η αρχιτεκτονική τους.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο μοναδικό.