Search
Close this search box.

Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί

9
3851
 
Οι άνθρωποι αυτοί, δεν είναι αριθμοί…
Είναι άνθρωποι, σαν εσένα, σαν εμένα, σαν τα παιδιά μας.Εχουν ψυχή, έχουν καρδιά, έχουν αισθήματα, μα πάνω απ' ολα έχουν τη δύναμη να θέλουν να ξεφύγουν… Να παλέψουν και να διεκδικήσουν μια νέα ζωή. 
 
Είναι άνθρωποι, που ονειρεύονται… Όσο μπορούνε δηλαδή… αναμεσα στην αγωνία του ταξιδιού τους, όταν κοιμούνται σε σκηνές, όταν κρύβονται "απέναντι" στα δάση. 
Διψάνε για ελευθερία… Ναι, αυτό το αγαθό που εμείς δεν αξιολογουμε… Ίσως γιατί δεν έχει ισοπεδωθει η γειτονιά μας, δεν έχει καταστραφεί το σπίτι μας δεν έχουν σκοτωθεί οι συγγενείς μας, από βόμβες χωρίς λόγο.. Ισως γιατι κανείς δεν μας έβαλε ένα πιστόλι στο κρόταφο για να στρατολογησει τα ανήλικα αγόρια μας ή να βιάσει τις γυναίκες μας μέσα στην παράνοια ενός πολέμου από παντού, από τους πάντες. 
Είναι άνθρωποι που πριν φύγουν από τη χώρα τους, αποχαιρετησαν για πάντα τους γονείς τους…

Δε βλέπεις συχνά ηλικιωμένους στις βάρκες… Το ταξίδι γι αυτούς τελειώνει πριν αρχίσει. 

Είναι άνθρωποι που πριν μπουν σε μια βάρκα, πληρώνουν όσο όσο για ένα σωσίβιο, για να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα… Μάταια κι αυτό βέβαια, μα αν χρειαστεί να το μάθουν θα είναι ήδη αργά. 
 
Είναι άνθρωποι που τυλιγουν όλο στοργή με διάφανη μεμβράνη όλα τα πολύτιμα υπάρχοντα τους και τα στοιβαζουν σ' έναν σάκο… Ναι, αυτούς τους σακους που όταν η βάρκα βάζει νερό απ'την κακοκαιρία τους πετάνε στη θάλασσα για να μη βουλιάξουν. 
 
Είναι άνθρωποι που στο στήθος τους κρύβουν τις οικονομίες τους και ελπίζουν πως θα τα καταφέρουν. 
Είναι άνθρωποι που η πρώτη φορά που θα δουν θάλασσα, θα είναι κ η τελευταία… Είτε γιατί δε θα ακούσει κανένας τις κραυγές τους για βοήθεια, είτε γιατί η υποθερμια θα προλάβει τη στεριά… 
 
Είναι άνθρωποι που φεύγουν και δε γυρνάνε να κοιτάξουν πίσω.. Όλες τις αναμνήσεις τους τις έχουν ανάμεσα στα ρούχα τους, μέσα σε φωτογραφίες και σημειώματα αγαπημένων.. Αναμεσα στο κοράνι που κρατάνε και που τις πιο πολλές φορές μαζεύουμε εμείς από τα βράχια…
 
Και το ταξίδι τους συνεχίζεται με ξένα ρούχα και παπούτσια, δίχως ενθύμια, δίχως τίποτε δικό τους. 
Τους αρκεί που πέρασαν απέναντι…
 
Είναι άνθρωποι και θρηνούν… Τη ζωή που δε θα ξαναζήσουν, τους αγαπημένους τους που δε θα ξαναδούν, τους πολλούς, όχι τυχερούς που τους ξεβράζει η θάλασσα.. Θρηνούν το χαμόγελο εκείνο…το χωρίς τύψεις.
 
Είναι άνθρωποι και όχι αριθμοί…και σαν ανθρώπους πρέπει να τους σκέφτεστε… 
Οι αριθμοί ψυχροί και άψυχοι.. 
 
Οι άνθρωποι αυτοί όμως δεν είναι αριθμοί… Κι ας μετράμε πάνω από 90 πνιγμένους στο Αιγαίο το 2016… 

MEDIA

Video
Sound file

Συλλογές

Σχόλια

Αφήστε μια απάντηση