Μετά από ένα χρόνο διαχωρισμού, ο Σύριος πρόσφυγας Ammar Hammasho επανενώθηκε με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά του μέσω ενός φράκτη με συρματοπλέγματα στην Κύπρο.
Ο Hammasho, ο οποίος είναι από την πολιορκημένη πόλη Idlib, ξανα συνάντησε τα τρία μεγαλύτερα παιδιά του μέσα από το φράγμα ύψους τριών μέτρων, που περιβάλλει ένα μεταναστευτικό κέντρο υποδοχής στην περιοχή Κοκκινοτριμιθιά, δυτικά της κυπριακής πρωτεύουσας Λευκωσία. Το μικρότερο παιδί του, Jumah – το οποίο πήρε το όνομά του από το δεύτερο που σκοτώθηκε σε αεροπορική επιδρομή το 2015 – κρατιέται πάνω στην συζύγο του, Shamuos.
Ο πατέρας φιλά την παρατεταμένη παλάμη, της μικρής κόρης του, που ήταν ντυμένη με μαύρα ρούχα και ροζ σαντάλια. "Ο αστυνομικός μου είπε να περιμένω μισή ώρα για να τελειώσει την καταμέτρηση. Δεν μπορούσα να περιμένω, είδα τα παιδιά μέσα από το φράχτη και ήθελα να τα αγκαλιάσω, να τα φιλήσω. Τα παιδιά έτρεξαν προς εμένα. Απλά ήθελα να τα δω για να ηρεμήσει η καρδιά μου", είπε ο 34χρονος οικοδόμος.
Η επανένωση της οικογένειας έγινε την περασμένη Κυριακή, λίγες μόνο ώρες μετά την έλευση της συζύγου του Hammasho και των παιδιών του ηλικίας 7, 5, 4 και 18 μηνών με 300 άλλους Σύριους στη βορειοδυτική Κύπρο μετά από ένα 24ωρο ταξίδι σε ένα μικρό σκάφος από το Mersin της Τουρκίας. Ο Hammasho γνώριζε ότι η οικογένειά του προσπαθούσε να εγκαταλείψει τη Συρία, αλλά δεν ήξερε ακριβώς πότε. «Όταν διάβασα στο διαδίκτυο ότι περίπου 250 έφταναν στην Κύπρο ήξερα ότι μεταξύ των ήταν και αυτές», είπε χαμογελώντας.
Ο Hammasho είχε ακολουθήσει μια παρόμοια διαδρομή πριν από ένα χρόνο και έφθασε στην Κύπρο στις 6 Σεπτεμβρίου 2016. Δούλευε ως εργάτης σε μια οικοδομή, και κατάφερε να συγκεντρώσει τα 6.000 δολάρια για να πληρώσει έναν διακινητή και να πάρει την οικογένειά του στην Κύπρο.
Τώρα βρίσκεται υπο ένα ειδικό καθεστώς προστασίας, το οποίο είναι ένα βήμα πριν από το να αναγνωριστεί ως πρόσφυγας. "Είπα ότι θα γυρίσω πίσω έως την Παρασκευή ή ίσως την Κυριακή", δήλωσε ο Hammasho που μένει στη Λεμεσό, μια απέραντη παράκτια πόλη 100 χιλιόμετρα (60 μίλια) μακριά από το στρατόπεδο υποδοχής.
Μιλώντας με μια ιδιαίτερη κυπριακή, ελληνική διάλεκτο, έχει μάθει ποιά την γλώσσα και μπορεί να συνεννοείται με το περιβάλλον του έχοντας ήδη εργαστεί τέσσερα χρόνια στην Κύπρο από το 2004 έως το 2008. " Έχτισα ένα σπίτι (στη Συρία), παντρεύτηκα. Δούλεψα μέρα και νύχτα, καταλαβαίνετε; Αλλά το σπίτι μου είναι σκόνη".
Το δεύτερο μεγαλύτερο παιδί του Hammasho, Jumah, ήταν σχεδόν πέντε χρονών όταν σκοτώθηκε. Η παραμονή στη Συρία δεν ήταν μια δική του επιλογή, εξηγεί. "Κοίτα, στη Συρία τώρα δεν μπορείς να ζήσεις μια κανονική ζωή, δεν έχω σπίτι, έχασα ένα μωρό … δεν θέλω να λερώσω τα χέρια μου με αίμα, καταλαβαίνεις; Εάν θέλει κάποιος να φάει ένα κομμάτι ψωμί … πρέπει λερώσει με αίμα τα χέρια του. Πρέπει να γίνει είτε Τζιχαντιστής, είτε να είναι με τον Πρόεδρο Bashar al Assad ή οποιονδήποτε άλλο και να κλέψει ή να σκοτώσει. Αυτό δεν είναι ζωή, εγώ δεν μπορώ να το κάνω, βέβαια υπάρχουν κάποιοι που μπορούν. "
Ο Hammasho ψάχνει ένα σπίτι για να κάνει μια νέα αρχή μαζί με την οικογένειά του. Αλλά λέει ότι αυτό θα είναι μόνο προσωρινά, έως ότου η οικογένεια του κι αυτός καταφέρουν να επιστρέψουν στη Συρία μια μέρα. "Μόλις σταματήσει ο πόλεμος θα φύγω, θα επιστρέψω στο σπίτι μου, έχω ένα μηχάνημα για να βγάζω νερό, έχω χωράφια. Είναι η χώρα μου και θα πάω σπίτι''.
Πηγή: Reuters, Yiannis Kourtoglou
