Πριν από 2,5 χρόνια είχα διαβάσει για μια παράδοση που είχε ξεκινήσει μετά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο στην Ιταλία. Στα εργατικά καφενεία της Νάπολη, ένας πολίτης ανώνυμα προπλήρωνε έναν καφέ (caffè sospeso) βάζοντας τον σε αναμονή για κάποιον που δεν είχε την δυνατότητα να τον πληρώσει. Επί της ουσίας επρόκειτο για έναν «καφέ αλληλεγγύης». Σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έρθει και στην Ελλάδα και με αφορμή τον καφέ να πάει σε είδη 1ης ανάγκης έτσι ώστε να βοηθήσει ευπαθείς ομάδες της ελληνικής κοινωνίας που χτυπήθηκαν περισσότερο από την οικονομική κρίση. Έτσι δημιούργησα ένα βίντεο και μια σελίδα στο facebook για να κάνω γνωστή την ιδέα. Ήταν Νοέμβρης του 2015, στην «καρδιά» της κρίσης.
Σήμερα περισσότερες από 1.200 επιχειρήσεις σε όλη την χώρα έχουν προσφέρει σε περίπου 2.500 συνανθρώπους μας 500.000 προϊόντα πρώτης ανάγκης τα οποία είχαν προπληρωθεί και είχαν μπει “Σε Αναμονή” από χιλιάδες συμπολίτες μας που έμαθαν για την πρωτοβουλία. Στόχος της ομάδας ήταν και παραμένει η δημιουργία της δράσης σε όλες τις γειτονιές της Ελλάδας. Ο πολίτης προπληρώνοντας για ένα προϊόν ή υπηρεσία σε επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην δράση, δίνει πρόσβαση σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποκτήσουν. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού «κόβει» και κρατάει σε ένα ξεχωριστό κουτί την απόδειξη του προϊόντος “σε αναμονή” που έχει εισπράξει και την δίνει σε όποιον του ζητήσει το προιόν σε αναμονή. Αυτό μπορεί να αφορά ένα καφέ, ένα ψωμί, ένα γάλα, λίγο κρέας, φρούτα και κάθε λογής προϊόντα ή υπηρεσίες.
Στα «μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε αναμονή» 83 εθελοντές εκπαιδευτικοί σε όλη την χώρα, έχουν προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε παιδιά οικογενειών που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Μέσα από τα μαθήματα γνωριστήκαμε με την μικρή Νεφέλη, η οποία από παιδί μεγαλώνει μόνο με την γιαγιά της. Η Νεφέλη ξεκίνησε πριν δύο χρόνια να κάνει μαθήματα με μια εθελόντρια εκπαιδευτικό της ομάδας και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε μεγαλώνοντας ουσιαστικά μόνη της, η πρόοδος της ήταν ραγδαία. Βελτιώθηκαν οι επιδόσεις της στο σχολείο, άλλαξε η ψυχολογία της και σιγά σιγά η ζωή της και σήμερα μπορεί με αισιοδοξία να κάνει όνειρα για το μέλλον.
Τα περασμένα Χριστούγεννα είχε επικοινωνήσει μαζί μας μια ηλικιωμένη κυρία η οποία είχε μάθει για την δράση «Σε αναμονή». Από τον τρόπο που μιλούσε φαινόταν ένας πολύ αξιοπρεπής και ευγενικός άνθρωπος. Μας είπε πως δεν ήθελε βοήθεια η ίδια αλλά χρειάζονταν κάποια προϊόντα για την κόρη της που είχε έναν άτυχο γάμο και τα τελευταία χρόνια ήταν άνεργη μεγαλώνοντας δύο μικρά παιδιά. Η γυναίκα αυτή συντηρούσε ουσιαστικά τα εγγόνια της και επειδή η σύνταξη της δεν επαρκούσε για τους λογαριασμούς και τις υποχρεώσεις, μας ζήτησε με πολύ ευγενικό τρόπο εάν υπήρχαν κάποια προϊόντα σε αναμονή σε επιχειρήσεις της Αττικής. Πήγαμε με εθελοντές βρήκαμε τις επιχειρήσεις που υπήρχαν προϊόντα σε αναμονή και τα αφήσαμε στο σπίτι της γιατί η ίδια δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Η γυναίκα συγκινημένη μας ευχαρίστησε και από τότε διατηρούμε τακτική επικοινωνία μαζί της.
Κάποια στιγμή ήρθε σε επαφή μαζί μας ένας άλλος άνθρωπος, επίσης μεγάλος σε ηλικία από την Θεσσαλονίκη. Ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ζητούσε βοήθεια όχι για τον ίδιο αλλά για το παιδί του που ήταν άνεργο για αρκετά χρόνια. Αυτό ήταν και συνεχίζει να είναι κάτι που πραγματικά μας συγκλονίζει όταν ακούμε ανθρώπους κάποιας ηλικίας, απόμαχους της ζωής να ζητούν βοήθεια όχι για τους εαυτούς τους αλλά για τα παιδιά τους και τις οικογένειες των παιδιών τους.
Οι ιστορίες των ανθρώπων που συναντήσαμε μέσα από τον καφέ σε αναμονή, μας οδήγησαν στο επόμενο βήμα. Η αλληλεγγύη, όσο καλή πρόθεση και εάν έχουν οι άνθρωποι, δεν αρκεί για να εξαλείψει το πρόβλημα. Θα πρέπει οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα και να κινητοποιηθούν.
Παρουσιάζουμε μία απεικόνιση του μέλλοντος, σε περίπτωση που κανείς δεν αντιδράσει στο παρόν, και το αποτυπώσαμε σε μία θεατρική ιστορία. Σε 12 χρόνια η Ελλάδα θα έχει δικτατορία. Ουσιαστικά δικαιώματα, νομιμότητα και αξιοκρατία δεν θα υπάρχουν, αλλά όλοι θα υπακούν στις απαιτήσεις μιας ανώτατης εξουσίας, που σκοπό θα έχει μονάχα την διατήρηση της κυριαρχίας της. Η ανεργία αγγίζει το 60% ενώ ο πληθυσμός της χώρας έχει μειωθεί στα 7.000.000, καθώς περίπου 3.000.000 νέοι έχουν μεταναστεύσει. Η επιθυμία για ανατροπή της δικτατορίας γίνεται όλο και μικρότερη μιας και όλοι δείχνουν ευχαριστημένοι ή μάλλον αναισθητοποιημένοι. Όλοι εκτός από μια μικρή ομάδα που προσπαθεί να αφυπνίσει τους πάντες…
Η ιδέα μας “Σε αναμονή” έδωσε την δυνατότητα σε πολλούς συνανθρώπους μας να ικανοποιήσουν μικρές καθημερινές ανθρώπινες ανάγκες. Σήμερα όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας δεν μπορεί να μας προσφέρει μία “Ζωή σε αναμονή”. Κανείς εκτός από εμάς, όταν ξεπεράσουμε τον φόβο και την σιγουριά της απραξίας, αλλάξουμε την νοοτροπία, και διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι την ζωή μας.