Φωτογραφίες: Characters
Έκατσα απόψε και «άνοιξα» το κουτί των αναμνήσεων κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες.
Από παιδί μου άρεσε να ψάχνω στο μπαούλο της γιαγιάς και να χαζεύω καρτ ποστάλ με αφιερώσεις.
Κάποιες τις έκρυβα μέσα στα βιβλία και τις έπαιρνα μαζί μου στην παραλία, τα Καλοκαίρια. Και φανταζόμουν πως εγώ ήμουν η «μικρή κυρία» των καρτ ποστάλ κι εσύ ο «μικρός πρίγκηπας».
Οι ιστορίες που κρύβονταν πίσω από κάθε καρτ ποστάλ πάντα μου ασκούσαν μια ιδιαίτερη γοητεία. Έτσι και τώρα κοίταζα τις φωτογραφίες της ζωής μου και ζούσα ξανά στιγμές και συναισθήματα. Ένα ένα τα καρέ περνούσαν από μπροστά μου, τόσα ταξίδια, σχέδια, έρωτες, ματαιώσεις και μαζί η θύμηση του πόνου ή της χαράς εκείνων των στιγμών.
Μεγαλώσαμε αλλά συνεχίσαμε να παίζουμε κυνηγητό στην ιδια παραλία.
Έλεγες να κυνηγάω τα όνειρα μου και μου έδινες κουράγιο. «Αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, θα πας… εκεί που κοιτάς». Θυμάσαι ;
Και αυτό έκανα. Όταν τέθηκε το ερώτημα γάμος ή σπουδές στο εξωτερικό, διάλεξα το δεύτερο.
Κυνήγησα το όνειρό μου, ταξίδεψα, άδραξα κάθε ευκαιρία γνώσης.
Έμαθα να παλεύω, να επιμένω, να διεκδικώ, γεύτηκα χαρές και πίκρες, έμαθα να πέφτω αλλά και να σηκώνομαι, κέρδισα διακρίσεις μα και πολλές απογοητεύσεις, στεναχώριες.
Όμως έζησα…
Κάποιο Πάσχα, τέτοιες μέρες, επιστρέφοντας στο πατρικό, βρήκα τον αρκούδο που μου είχες χαρίσει όταν ήμασταν παιδιά.
Τον αγκάλιασα τελευταία φορά και τον άφησα δίπλα στον κάδο.
Αν οι κούκλες είχαν ζωή, θα έλεγες, ότι έτσι καθώς έφευγα, με κοιτούσε με μάτια παραπονεμένα.
Έπρεπε όμως να προχωρήσω.
Από τότε κάθε φορά που βλέπω πεταμένα παιδικά παιχνίδια δίπλα σε κάδους, νοιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά…
Τα χρόνια πέρασαν, εσύ άλλαξες πόλη, έφτιαξες οικογένεια. Κι εγώ καριέρα.
Βλέπεις ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του…
Έτσι χώρισαν οι δρόμοι μας, όπως γίνεται με τους μεγάλους έρωτες που βλέπαμε στα θερινά τα σινεμά, όχι όμως και οι σκέψεις μας.
Κοιτώ τις φωτογραφίες, ξανά. Τις ωραιότερες μου τις έβγαλες εσύ.
Κλείνω το κουτί των αναμνήσεων.
Και το ταξίδι συνεχίζεται… μέχρι τις γραμμές των οριζόντων, που έλεγε και ο ποιητής.