Στο τέταρτο όροφο του Αστυνομικού Μεγάρου έφτασε υπόθεση για παραβάσεις της Νομοθεσίας περί Όπλων. Οι καταγγελίες ανέφεραν πως υπήρχαν όπλα και αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας που παρέπεμπαν σε τελετουργικές τελετές, στην αυλή ενός ιδιόκτητου χώρου. Η διεύθυνση γνωστή. Κάτι μου θύμιζε. Κοίταξα στο Βιβλία Συμβάντων και όντως μας ξανά είχαν καλέσει αρκετές φορές στο παρελθόν. Κατά περιόδους, κατήγγειλαν πως στον ίδιο χώρο έβρισκαν πεταμένα… ρολόγια. Είχαμε επισκεφθεί το σημείο μήπως κι ήταν κλοπιμαία, καταγράφοντας το συμβάν αλλά πέραν τούτου τίποτε αξιοσημείωτο.
Κατά την διάρκεια της έρευνας, βρέθηκαν πράγματι αιχμηρά μαχαίρια, εικονίσματα αγίων, κομποσκοίνια, σταυροί, κομπολόγια και πολλά… ρολόγια. Ρολόγια κάθε είδους, πολλά από τα οποία επιτραπέζια ξυπνητήρια, ρολόγια χειρός, παπούτσια όλα Νο 44, κάποια βιβλία κι ένα μετάλλιο…
Όλα έδειχναν να έχουν εκσφενδονιστεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο του αύλειου χώρου, για αυτό και βρίσκονταν διαλυμένα και διασκορπισμένα στο πάτωμα.
Τα μαχαίρια ήταν αιχμηρά κουζινομάχαιρα, δυο ίδιες δυάδες.
Τα εικονίσματα απεικόνιζαν τον Μυστικό Δείπνο, την Αγ. Τριάδα κι άλλους αγίους… Αρκετοί σταυροί και σταυρουδάκια ξύλινα, φαίνεται πως βρίσκονταν πολύ καιρό εκεί κι είχαν αρχίσει να σαπίζουν.
Οι ιδιοκτήτες του χώρου μας ανέφεραν πως πίστευαν ότι κάποιοι κάνουν… τελετές μαύρης μαγείας και μετά την αστυνομία θα καλούσαν κι έναν ιερέα για αγιασμό ώστε να εξαγνίσουν το… κακό.
Όση ώρα η αυτοψία βρίσκονταν σε εξέλιξη, πρόσεξα μια φιγούρα να μας παρακολουθεί από την απέναντι πολυκατοικία. Η μπαλκονόπορτα άνοιξε κι εμφανίστηκε ένα νέο παιδί, ψηλό, γύρω στα 25, με μια κόκκινη μπλούζα. Από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αντιλήφθηκα πως το παιδί έμοιαζε να πάσχει από κάποια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος. Με το βλέμμα του μας περιεργάστηκε από ψηλά ενώ βρισκόμασταν στον ισόγειο χώρο και με κοίταξε διαπεραστικά στα μάτια για λίγα λεπτά. Σαν να μου φάνηκε πως μειδίασε και μπήκε βιαστικά μες το δωμάτιο του.
Ρώτησα τους ιδιοκτήτες αν το ήξεραν και μου είπαν πως ποτέ δεν είχαν αντιληφθεί την παρουσία του στη γειτονιά. Περίεργο, σκέφτηκα, αφού επρόκειτο για απέναντι σπίτια, στην ίδια γειτονιά της μικρής, επαρχιακής πόλης. Ξανά κοίταξα πιο προσεκτικά τα ευρήματα και τότε ο γρίφος σαν να άρχισε να ξετυλίγεται μέσα στο μυαλό μου.
Όλα ήταν δικά του.
Μα φυσικά… εδώ και χρόνια πετούσε τα αντικείμενα σαν μια αντίδραση για όσα του συνέβαιναν, προσπαθούσε να κινήσει την προσοχή από κάποιον, από κάποιους, από τους γονείς του;
Ζητούσε βοήθεια.
Δεν ήταν τα εικονίσματα που χρειάζονταν ή τα κομποσκοίνια για να γίνει καλά. Όμως οι γονείς του συνέχιζαν να του φέρνουν εικονίσματα αγίων και κομποσκίνια για να ξορκίσουν το κακό. Ποιος ξέρει;
Κι αυτά τα ρολόγια… αυτός ο ήχος κάθε πρωί, τον ξυπνούσαν με το ζόρι να πάει σε αυτό το σχολείο. Κανείς δεν τον καταλάβαινε κι όλοι τον κορόιδευαν.
“Γιατί τα κανονικά παιδιά, πάνε κανονικά στο σχολείο”, έλεγε η μαμά και του φορούσε κομποσκοίνια και ρολόγια χειρός να τον φυλά ο Θεός και για να μη ξεχνά την ώρα.
Μα εκείνος τα εκσφενδόνιζε κάθε πρωί με μανία στον απέναντι ακάλυπτο χώρο. Το ίδιο και με τα καλά παπούτσια που του έφερναν δώρο στις γιορτές. Τι να τα κάνει; να πάει πού; κλεισμένος πάντα εκεί μέσα. Δεν μπορεί, κάποτε, κάποιος, θα τα έβλεπε μια μέρα και ίσως καταλάβαινε και τον βοηθούσε.
Μα η μάνα, συνέχιζε να φέρνει ρολόγια, ξυπνητήρια κι αυτός συνέχιζε να τα πετά. Εκείνη κοκκίνιζε από την ντροπή και ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν τόλμησε να πάει μέχρι απέναντι να χτυπήσει την πόρτα και να τα ζητήσει πίσω. Τι θα έλεγε ο κόσμος! Μερικές φορές σκέφτηκε να πάρει τα μαχαίρια από την κουζίνα… Και να τα πετάξει μακριά, μήπως και καταλάβει πόσο πόνο του προκαλούσε η στάση της.
Μόνο μία φορά θυμάται να είναι χαρούμενος, όταν έτρεξαν στο μαραθώνιο αγάπης μαζί με όλα τα παιδιά κι εκείνος τερμάτισε από πρώτος. Είχε αυτό το μετάλλιο να του το θυμίζει. Μα κι αυτό το πέταξε με δύναμη ένα πρωί.
Δεν ήθελε μετάλλια λίγη προσοχή ήθελε. Και αγάπη.
Καταγράψαμε το γεγονός και καθώς φεύγαμε, πρόσεξα πως εκτός την μπαλκονόπορτα είχε μισοκλείσει και το παράθυρο. Το άλλο μισό όμως παρέμεινε ανοικτό…
Background photo by Jose Beut, collage by CHARACTERS, other photos by CHARACTERS