Η σκληρή αλήθεια είναι η εξής. Άπαξ και περάσεις από την άλλη πλευρά τα πάντα αλλάζουν. Η ερωτική διάθεση για το όλο θέμα παραμένει αλλά πλέον υπάρχει οικογένεια. Ναι. Ο σύνδεσμος αυτός ο συναισθηματικός έχει πλέον σοβαρέψει. Και φυσικά υπάρχουν και ευθύνες. Ας τα πάρουμε ένα-ένα με τη σειρά.
Το αρχικό στάδιο της ανεμελιάς έχει παρέλθει και τον μποέμικο τρόπο σκέψης σου έρχεται να εκτοπίσει μια καινούρια διάσταση των πραγμάτων. Έχεις ήδη … εκδοθεί. Είσαι ήδη «γονιός». Το «πρωτότοκο» παιδί σου έχει ήδη πάρει τον δρόμο του στα εκδοτικά πράγματα. Την πορεία του θα ακολουθήσει το δεύτερο, μιας και ποτέ δεν ονειρεύτηκες τίποτα από το να γίνεις, κατ’ αυτή την έννοια, πολύτεκνος. Σύντομα – σχεδόν αμέσως – έρχεται και το δεύτερο βιβλίο. Σ’ αυτό θεωρείς ότι έχεις ήδη γίνει καλύτερος, μιας κι έχεις εκτίσει ν+1 ώρες στην καρέκλα διαβάζοντας και διορθώνοντας και μιας και η σχέση σου με τη μυθοπλασία έχει αρχίσει να γεννά περισσότερους καρπούς. Οι καινούριοι σου ήρωες είναι περισσότερο ενδιαφέροντες και τα κίνητρά τους έχουν διερευνηθεί ακόμη πιο βαθιά. Δεν είναι ότι αγαπάς περισσότερο το δεύτερο, είναι που ο ενθουσιασμός σου έχει επικεντρωθεί πλέον στο καινούριο. Στο παιχνίδι των πιθανοτήτων μιας καλύτερης «τύχης» του νέου αυτού εγχειρήματος. Με γενετικό υλικό παλιού τζογαδόρου – ίσως κάποιος προπάππους – έριξες πάλι τη ζαριά και περιμένεις. Για μια ακόμη φορά θα πρέπει να περιμένεις. Για πόσο όμως;
Στην εκδοτική πραγματικότητα στην Ελλάδα υπάρχει ένα μέγα προσόν που πρέπει να διαθέτεις για να πετύχεις, πέραν του να γράφεις καλά. Το να ξέρεις να περιμένεις. Κι αν δεν ξέρεις να περιμένεις όσο χρειάζεται, πρέπει αναγκαστικά να μάθεις. Ακόμη και για τα σπουδαιότερα στη ζωή υπάρχει ένα όριο αναμονής που οι γυναίκες ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Χρειάζεσαι εννιά μήνες υπομονής για να φέρεις έναν καινούριο άνθρωπο στον κόσμο κι εκεί που νομίζεις πώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναμονή και υπομονή, έρχεται ο εκδοτικός σου οίκος και σε βάζει να περιμένεις περίπου δώδεκα για να μάθεις εάν το πρώτο σου βιβλίο πούλησε 20 ή 420 ή 1420. Για να μάθεις αν απλά κυκλοφόρησε ή αν αγαπήθηκε. Καμία παραδοσιακή μέθοδος απόσπασης πληροφοριών δεν μπορεί να επιφέρει πιο γρήγορες απαντήσεις. Παρακάλι, κλάμα, γκρίνια, λάδωμα ή εκβιασμός εδώ δεν χωρούν.
Η υπομονή είναι ο νέος σου φίλος. Η αρετή που φλερτάρεις επίμονα τους τελευταίους μήνες. Το βουνό που πρέπει να ανέβεις και η μόνη μετοχή στην οποία έχεις να επενδύσεις για να υπάρξει κέρδος. Περιμένεις να μάθεις την πορεία του πρώτου σου βιβλίου, τουτέστιν να κλείσει χρόνο ώστε να γίνει η πρώτη εκκαθάριση και περιμένεις, επίσης, να εγκριθεί η έκδοση του δεύτερου. Αν είχες μια ελπίδα να βοηθηθεί, έστω και λιγάκι, ο βιοπορισμός σου από τα βιβλία σου, πάει κι αυτή. Τσάι και ελιά. Το καλό είναι ότι το είχε πει και ο Σακελάριος μέσω της υπέροχης φωνής του Μπιθικώτση. Αν κάνω υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός και μια λεμονιά θα ανθίσει στη γειτονιά. Δεν τα λες και λίγα αυτά! Κι αν ο Παπαμιχαήλ σοβάτιζε στη σκαλωσιά τραγουδώντας και εντελώς τυχαία – μα εντελώς – ο επιχειρηματίας και μπουζουξής πέρασε τυχαία από κάτω κι έτσι σταδιακά έγινε πρώτο όνομα στη νύχτα, σκέψου ότι εσένα ο επιχειρηματίας έχει ήδη περάσει κάτω από τη δική σου σκαλωσιά.
Περιμένοντας ατελείωτες μέρες θα ανακαλύψεις ή, μάλλον, θα επιβεβαιώσεις ότι στην πορεία όλων όσων δοκίμασαν να ασκηθούν στην απόκτηση οποιασδήποτε αρετής, βρέθηκαν στον δρόμο τους ατελείωτοι πειρασμοί που ως άλλες σειρήνες δοκίμασαν να τον αποπροσανατολίσουν. Κι εκεί που απλά περιμένεις να εισπράξεις από το πρώτο ή να εγκριθεί το δεύτερο και η υπομονή γίνεται σταδιακά το νέο σου θεμιτό πνευματικό όραμα, σκάει μύτη εκείνος ο μεγάλος εκδοτικός οίκος που ανέκαθεν ονειρευόσουν να συνεργαστείς. Σαν γνήσιος τζογαδόρος στο δεύτερο βιβλίο δεν αρκέστηκες στην ισχύουσα συνεργασία μα θέλησες να ξαναμπείς στην αρένα και να δοκιμάσεις ξανά με όλους. Ο μεγάλος αυτός εκδοτικός, λοιπόν, δεν έχει απαντήσει απορριπτικά στην εκπνοή της προθεσμίας αξιολόγησης και μόλις αναζητήσεις μια απάντηση σου λέει μυστηριωδώς «περιμένετε!». Εκεί που έχεις φτάσει στα μισά του δρόμου, η υπομονή γίνεται ξανά δύσκολη και διέξοδος καμιά.
Αυτό το καινούριο επαγγελματικό φλερτ σε έχει ενθουσιάσει. Όσο το ζεις μπαίνεις ακόμη πιο βαθιά στη διάθεση εκείνη την ερωτική που κυριεύει κάθε παθιασμένο, με το αντικείμενό του, επίδοξο επαγγελματία. Οι συνειρμοί σου μοιάζουν τόσο πολύ με εκείνους που έχει κάθε ερωτευμένος περιμένεις από το άλλο φύλο να ανταποκριθεί, που νιώθεις τελικά πραγματικά ερωτευμένος. Μα γιατί δεν απαντά; Δε θέλει να σμίξουμε; Με πρόσεξε ή είναι ιδέα μου; Του αρέσω ή η κάψα η δική μου θολώνει το οπτικό μου πεδίο; Και οι συνειρμοί συνεχίζονται και η υπομονή δοκιμάζεται. Μήπως θέλει λίγο χρόνο να σκεφτεί; Μήπως θεωρεί ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο; Μήπως θέλει να παραμείνουμε φίλοι; «Ω, σταματήστε πια τη φασαρία στο κεφάλι μου» χτυπάς κι ένα χέρι στο τραπέζι. «Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει» αποφασίζεις. Άλλωστε μήπως υπάρχει κάτι να σε πτοήσει;
«Βρες τι αγαπάς και κάνε το μέχρι να ματώσεις» είχε πει εκείνος ο ωραίος τύπος. Συγγραφέας κι αυτός. Ό,τι κι αν γίνει, λοιπόν, ακόμη κι αν δεν αποκτήσεις ποτέ την αρετή της υπομονής στο βαθμό που χρειάζεται και κανένας βουδιστής μοναχός δεν έρθει από μακριά να σε επιβραβεύσει, ακόμη κι αν το τσάι και η ελιά συνεχιστούν δια παντός, εσύ, κόντρα στην εκδοτική τρέλα στην οποία έχεις γίνει μέτοχος, θα συνεχίσεις με όλο σου το πάθος να γράφεις βιβλία. Γιατί, όπως κάποτε ονόμασε το πρώτο του cd ο Δεληβοριάς, τότε που άρχιζε κι εκείνος, «η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία».
Σημ.: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.
Διαβάστε την ιστορία πρίν την έκδοση εδώ
Photo : Pinterest
Artwork : CHARACTERS
